stages of me

NDA

Να σου πω κάτι;
Αλλά κράτησέ το κρυφό.
Δε θέλω να το μάθει,
θα πληγωθεί ξανά και μόνο αυτό ξέρω να του κάνω καλά.

Μου υπόσχεσαι;

Αλλαγή σκηνής·
είμαι στο κρεβάτι και κοιτάζω το κενό,
ακούγοντας Halsey και Billie,
τα δάκρυα δεν έχουν ηρεμήσει να τρέχουν
-μα καλά, δεν κουράστηκαν; εγώ πάντως ναι.

Το μυαλό,
περίεργος λαβύρινθος παίζει περίπλοκα παιχνίδια.
Πόσα βράδια με έχει αφήσει άυπνη
να νομίζω πως δεν είμαι αρκετή
επειδή τι;
Επειδή νομίζω πια πως δεν είμαι αυτό που θέλει.
Νομίζω.

Νομίζω σημαίνει υποθέτω, έχω την γνώμη για κάτι που δεν είναι βέβαιο.

Καταλαβαίνεις από που πιάνομαι;
Δε το κάνω εσκεμμένα, όχι.
Δεν προκαλώ το δράμα στη ζωή μου,
δε το θέλω·
παρ' το και φύγε.
Δε το θελω.

Αλλά όταν κλείνεσαι στον εαυτό σου,
όταν φοβάσαι να βγεις έξω με ρούχα που θες
και βγαίνεις με ρούχα που κρύβεσαι
γιατί φοβάσαι τι κακό μπορεί να προκληθεί.
Όχι, δεν καταλαβαίνει κανείς.
Το μυαλό δε με αφήνει να ηρεμήσω,
ούτε τα μάτια μου,
χάνω πάλι την ανάσα μου.
Πάλι το δωμάτιο θολώνει και ακούω τους χτύπους της καρδιας μου ενάντια στα αφτια.

Πάμε καλά;
Αυτός να μη με αγαπάει;
Τι δεν έχω που έχουν οι άλλες;
Ομορφιά.
Μα την έχεις, στο μεγαλείο της.
Αυτοπεποίθηση σου λείπει,
αλλά αυτή χτίζεται δεν αποκτάται ξαφνικά.

Καταλαβες τώρα γιατί θέλω να κρατήσεις μυστικό;
Γιατί όσες φορές και να το συζητήσω μαζί του
νομίζω οτι τον κουράζω.
Σε έναν τσακωμό μας
μου είχε πει μια φοβία του.
Και όταν τη συνειδητοποίησα αυτή τη φοβία του
συνειδητοποίησα πόσο πολύ τον έχω πληγώσει.
«Φοβάμαι μετά από κάθε μας τσακωμό πως κλείνεσαι ακόμη περισσότερο και μετά δε μου μιλάς και δε θέλω να τσακωνόμαστε».

Συγγνώμη μωρό μου,
συγγνώμη.
Το κάνω γιατί φοβάμαι.
Τα σκέφτομαι όλα αυτά γιατι φοβάμαι το μέλλον
και ζηλεύω την παλιά μου εγώ
που φώναζε σε όλους
οτι είναι πανέμορφη και της αρεσει το σωμα της και τα σπυρακια της και τα στραβα δοντια της,
που φορούσε ό,τι γούσταρε
που δεν την ένοιαζε κανείς και τίποτα.
Στο λύκειο έγινε ένα μπαμ και άρχισα να κλεινομαι.
Δε ξέρω;
Σ' έχασα τότε κιόλας για μεγάλο χρονικό διάστημα, εξαιτίας μου.
Και πήρες ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου;
Δε το θέλω πίσω από σένα,
γιατί για κάποιο λόγο στο έδωσα.
Θέλω να το βρω μέσα από μένα.

Όμως φοβάμαι πως,
μέχρι να το βρω,
θα με αφήσεις
γιατί δε θα έχεις την υπομονή πια
να με προσέχεις.

Και μετά;
Τι υπάρχει στο μετά;
Κάποτε δε το σκεφτόμουν,
κάποτε έκανα όνειρα που ήταν μακρινά
αλλά έλεγα υπάρχει χρόνος ως τότε,
ας κάτσω εδώ που είμαι.
Και έτρεχα και έτρεχα
και έφτασα στα όνειρα που υποτίθεται είχα.
Και τι κατάλαβα;
Πως ο χρόνος είναι εχθρός
και το μυαλό σύμμαχος.

Κράτα τις αναμνήσεις για να αντέξεις.
Κράτα τον εαυτό σου ζωντανό μέσα από αναμνήσεις
Συνειδητοποίησε πόσο δυνατή είσαι
μέσα από οποιες δυσκολίες πέρασες
και κάνε μου το χατίρι,
συνειδητοποίησε πόσο πολύ αξίζεις.
Γιατί αξίζεις.
Αξίζεις την αγάπη του,
τον πόθο του,
τον έρωτά του,
την σημασία του,
τη ζωή σας.

Και ποτέ κανέναν να μην αφήνεις να σε επηρέαζει.
Εσύ έχεις τη ζωή στα χέρια σου.
Εσύ είσαι ο ζωγράφος του πίνακα που θες να κρεμάσεις πάνω από το κρεβάτι που πέφτεις για ύπνο κάθε βράδυ
και πρέπει να αποφασίσεις:
θα 'σαι νεκρός ή ζωντανός;

Προς το παρόν αποφασίζω να γράφω εδώ
και να σε καλωσορίσω στο ταξίδι μου.
Δε σου υπόσχομαι πως θα είναι πάντοτε ωραία·
πότε θα έχω καύλες,
πότε τρικυμία,
πότε νηνεμία,
πότε αγάπη.

Αλλά πρώτα υποσχέσου:
κρατάς μυστικό;

-Sapphire.
(Δε το έγραφα όσο άκουγα το NDA, αλλά όσο έκλαιγα όντως και άκουγα το Lighthouse, 1121 & Whispers. Αλλά νομίζω ο καλύτερος τίτλος ήταν αυτό, το έχω και στην Κηδεία ούπς)