stages of me

Ένα επί ένα ίσον ένα

Οι λέξεις μου δεν είναι ποίηση.
Θαρρώ, όμως, πως δεν πειράζει.
Οι λέξεις μου εκφράζουν εμένα,
μπορεί μαζί και σένα.

Τελευταία οι μέρες περνάν μηχανικά.
Δεν τρώω, δεν πίνω νερό, δεν κοιμάμαι καλά.
Το μυαλό παίζει δικά του παιχνίδια·
κάνει την καρδιά να αργοπεθαίνει.

Στο λεωφορείο όλα γύρω είναι γκρίζα.
Και ερωτώ τον εαυτό μου στις σκέψεις μου:
μήπως φλερτάρω με την θλίψη;
Μήπως ο εγκέφαλός μου πέφτει επίτηδες σε αυτή τη λειτουργια;
Γιατί έτσι του αρέσει,
και έτσι έχει μάθει;

Αλλά εδώ δεν είμαστε για να μιλήσουμε για θλίψη και δάκρυα.
Τα ημερολόγια πόνου τα έθαψα σε ένα παρτέρι,
μακριά από το σπίτι μου
για να μην περνάω από κει και τα θυμάμαι ξαφνικά.

Γι' αυτό, εαυτέ μου,
σε παρακαλώ
και πέφτω στα γόνατά μου για σένα,
αγάπησέ με όπως σ αγαπώ και εγώ.
Δεν είμαστε δύο, αλλά ένας.

-Sapphire