Smut-Shot

DekuBaku

"KES LAN NEFRET EDİYORUM!"

"K-kacchan sakin ol."

"Sus lanet inek! Şunu yapıp durma!
Git başımdan!
Herşeyinden nefret ediyorum!"

"Gerçekten mi..?"

Başımı yere eğip, gözlerim dolacaktı ki..
Titreyen sesiyle bana seslenmesiyle, aslında ne anlatmak istediğini anladım.

"O gözlerle bana bakmandan!
Herşeyi unutturan gülümsemelerinden!
Her zaman yanımda olmandan!
Ne kadar kızsam da, itsem de beni uysallaştırmaya çalışmadan!
Ve her defasında seni daha çok sevmekten nefret ediyorum!
Duydun mu lanet olası!?"

Kacchan'ın gözlerinin dolduğunu gördüğümde, kalbim bir anlığına durdu...

Nefret ediyorum mu?
...
Bende seni seviyorum kacchan.

Yavaşça yaklaşarak ona sarıldım.
O ise güçsüz düşmüş olsa bile beni itmeye devam ediyordu.

Bana hep nefret ediyorum diyerek,
sevgini mi saklıyordun kacchan...

Dayanamayıp ona daha sıkı sarıldım ve saçlarını okşadım.
Başını öperek göğüsüme daha çok bastırdım.

"Kacchan asıl sorun ne? Lütfen bana dürüst ol."

Kafasını kaldırıp kızarmış gözleriyle bana baktığında, artık içimde tutamadım...

"Seni seviyorum kacchan."

Duyduğu itirafla gözleri kocaman açılarak beni hiddetle itti!

Geri adımlarla duvara yaslanıp, eliyle hafif süzülen gör yaşlarını sertçe sildi.

"Kes sesini lanet inek! Sen kimsin benimle dalga geçiyorsun?!"

Şaşırarak ona baktım...

Dalga geçtiğimimi düşüyor hala?

Ona doğru adımlar atarak iyice yaklaştım.
Bir elimi duvara yaslayarak, onu duvarla arama aldım.

Ve faısıltıyla itirafı mı tekrarladım

"Seni seviyorum kacchan. Çok ciddiyim."

Gözlerimiz kenetlenmişken, kalp atışlarım git gide hızlanıyordu.
Beni hazırlıksız yakalamıştı, fakat artık dayanamıyordum.

"Neden böyle davrandın bir anda?
Az önce yemekte gayet sakindin kacchan?"

-flashback-

Uraraka: Hey deku-kun! Yemekten sonra konuşabilir miyiz?

Deku: Tabi

Yemeğe başladığımızda, kacchan sinirli gözlerini bana dikmişti...

Yine ne yaptım.
Neden beni istemiyor gibi bakıyorsun?
Ben sana bukadar aşıkken...

Gözlerimin dolmasını engelleyerek yemeği yarıda bıraktım.

Artık alıştım, benden uzak durmasına ve beni sevememsine... Ama her seferinde hala canım acıyor.

Ayağa kalkınca arkamdan urarakada kalkarak merdivenlerden çıkmadan beni durdurdu.
Bende dönüp ne söyleyeceğini merak ederek konuşmasını bekledim.

Uraraka: Um.. önemli değil ama-

Deku: Olsun söyle uraraka-san.

Uraraka: Deku-kun... Acaba sevdiğin biri var mı?