PUSAT
Gözlerimi odadaki loş ışığa açtığımda burnum akıyor ve hapşurmamak için kendimi zor tutuyordum üzerimde bir halsizlik vardı. kesin üşüttün Pusat.İç sesim yine söyleniyordu.
Yanımda duran çalar saate baktığımda okula geç kaldığımı fark ettim.
çalar saati duymamıştım benim uykum bu kadar derin olmazdı ama yorgunluktandı herhalde.
Odamdaki özel lavaboya girdikten sonra, okuldan gönderilen formaları giydim. aşağıya indiğimde kahvaltı hazırdı ,babam tabletinden güncel haberleri okurken, kahvaltı masasının başına kurulmuştu.
Benim aşağıya indiğimi görmemişti bile hem neden görsün ki diye geçirdim içimden,
Onun umurunda olsaydım okula geç kaldığımı görüp hem söylenir hem uyandırmak için odama gelirdi ama bunlar sadece hayaldi o hiç yaşayamayacağım filmler de veya diziler de gördüğüm baba oğul sahneleriydi.
yavaş adımlarla evin kapısından dışarıya çıktığımda beni alacak şoför arabanın arka kapısını açmış bekliyordu arabaya bindiğimde beni bir adam bekliyordu yan koltukta önce anlam veremedim çünkü beni bindiğim arabaya ben ve korumalarım dışında kimse binemezdi sonra adam direkt konuşmaya başladı.
-Vaktini var mı beyefendi?
-siz kimsiniz ve arabaya nasıl aldılar sizi
-eğer bana ayıracak vaktiniz varsa hepsini açıklayacağım
-tamam okulun yakınındaki kafeye gidelim.
-
kafeye gelmiştik dersin başlamasına yarım saat vardı adamı dinlemeye başlayacağım sırada garson geldi istediğiniz bir şey var mı diye sorup gittiğinde çay yada kahveye vakit olmadığı için garson eli boş geri döndü. Kısa bir süre sonra adam anlatmaya başladı gittikçe sesi uğultuya dönüşüyordu çünkü düşüncelerim beni uzaklara sürüklüyordu...
Babam, babam olmayan babam.
İnsan sahipsiz kalır ya... İşte o adamın dudaklarından çıkıyordu bu cümle kalbimi delercesine geliyordu kurşun gibi,
kalbimin kalkanları düşmüştü
yaram derin yaşamın gerçekleri gibi derin ve acı.
Hemen ona dönüp hışımla sordum bunu nasıl biliyordu belki de her şey yalandı.
-Sen benimle dalga mı geçiyorsun. Kanıtın nerede?
Elindeki katlı kağıdı açıp bana uzattı hemen aldım ve yazan saçma sapan şeyleri atladım ve o cümleye takıldım biyolojik baba olmama durumuna
Bu zamana kadar hiçbir şey anlamamıştım peki gerçek babam beni biliyor muydu? Bunun hesabını o babam sandığım adama soracaktım
Karşımda ki adam ise benim durumumu anlar gibi sessizce oturuyordu bu kadar gerçek yeterliydi yerimden kalkıp adamın kim olduğunu soracaktım ki adam da ayağa kalktı bu durumu daha öncede yaşamış gibi sözlere ezberlemişçesine;
-Babanın düşmanının adamı diyelim dedi ve çıkışa doğru yürümeye başladı...
Oturmuş ve derin düşüncelere dalmıştım herşey çok anlamsız geliyordu burada daha fazla vakit kaybetmemek adına kafeden çıktım okula geçtim bu kafayla dersleri anlamayacağım kesindi sadece sıramda oturup okulun bitmesini bekledim saatler geçiyor gün bitmiyordu edebiyat, tarih, matematik dersi... arka arkaya dersler işlenirken benim gözlerim tahtayı görmüyordu son dersteydik sıraya kafamı koydum ve dersin bitmesini bekledim.
-
Kolumun üstünde bir el hissediyordum başımı sıradan kaldırdım ah! Başım dönüyordu. Uyumuştum. Allah kahretmesin zil çalmıştı. Herkes gitmişti.
Karşımda duran kız hariç
Benim uyandığımı görünce sevinmiş gibi görünüyordu bu yanımda oturan kız şu sıradaki yazıları yazan kız-Ne oldu diye sordum. Anlamazdan gelerek beni uyandırmak için başımda beklemişti ve gerek yoktu.
-Uykusuz kalmışsın galiba uyandırmak için 15 dakika uğraştım.
Ne oldu mu? diyorsun birde. Uyumuşsun uyandırayım.
Günaydın.-Gerek yoktu saol burada değerli zamanını kaybetmişsin seni tutmayalım gidebilirsin.
-Senden izin alacak değilim ne halin varsa gör!
Sınıfın kapısını hışımla açıp çıkıp gitti.
Moralim yeterince yerlerdeyken bende sınıftan çıkıp gittim okulun önündeki beni bekleyen arabaya atladım ve eve doğru yol aldık birazdan cehenneme dönecek o eve...---------------------------------------------------------
Kim ne derse desin sadece yaz,yaz,yaz...
Aklımda farklı kurgular var ama yazmak için zaman yok🤦♀️
Sadece zamanını bekleyeceğim
Beyza Alkoç'un dediği gibi; "her şey anını bekler."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın İçinden
FantasySizde Defne ve Pusat hikayesini okumaya varmısınız? Bir kütüphane koridorun da karşılaşan Defne ve Pusat olacaklardan habersizdi...