Pırıl pırıl bir sabahtı. Güneş ışığı her yeri ısıtıyordu. Annem her zaman ki gibi beni öperek uyandırdı. Gülümseyerek yatağımdan kalktım. Elimi yüzümü yıkadım. Annem çağırıyordu. Bugün çok güzel olacaktı emindim. Eğer gine güçsüz olmasam. Kahvaltımı yapmaya başladım. Bugün Antalyada ki teyzemin yanına taşıncaktık. Burada maddi durumumuz iyi değildi. Belki gittiğimde, bu iki odalı, yıkık dökük evi bile özlicektim. Ben her zaman güçsüzdüm. Korkardım. Utanırdım. Aşağladıklarında hemen ağlardım. Güçlü bir kız gibi duramazdım. Mücadele edemiyordum ,hayata karşı.
Yeni hayat beni bekliyor. En son 5 yaşında gördüğüm teyzemi , 11 yıl sonra tekrar görecektim. Arkadaş gibi olacağımıza eminim. Aramızda 4 yaş vardı çünkü.
Belki annen Antalya'da islerini düzeltikten sonra Konyaya tekrar geliriz. Teyzemin arkadaşının kolejine gidecem orda. Yarı yıl tatilinin bitmesine 4 gün kalmıştı.
Masayı toplarken anneme yardım ettim. Annemle kullandığımız odaya geçerek bir kaç giysimi aldım. Benim öle bisürü kıyafetim yoktu. Oynuyacak bebeğim bile yoktu küçükken annem bezden bebek yapar oynardım.
Babam ise bizi terk etmiş. Annem hamileyim diyince benim bir kariyerim var deyip bırakmış bizi. Annem bana hem babalık hem annelik yaptı. Eğer babam bir gün karşıma çıkarsa babalık yapim diyerek , istemiyorum diyecem. Bu zamandan sonra babaya ihtiyacım yok benim.
Annem benim için mücadele etmiş hayatta tutunmuş. Ben hiç bir zaman maddi durumumuz iyi değil diye utanmadım annem için ama annem için de hiç bir zaman güçlü duramadım...
"Her hayatın bir amacı var. Hikayenizi paylaşıp başkalarının da kendi amaçlarını bulmalarına yardım edebilirsiniz" - Demi Lovato
