Buraya gelişimin üzerinden koca bir ay geçti.İnan o güzel yüzünü bir defa daha görmek için neler vermezdim. Burası çok basık , soğuk ve karanlık. Bu karanlığa hala alışamadı bedenim. Sürekli seni düşlüyor seni hayal ediyorum. Aslında biraz korkuyorum.
Korkuyorum...
Parmak uçlarıma nüks eden acıya alışmaktan ,
Şu zifiri karanlığa alışmaktan
Koyu karanlığı hissetmekten ona bağlanmaktan ,
Yalnızlığın sessizlikle olan anlaşmasından ,
Şu ten kokusuna alışmaktan korkuyorum ama herşeyden çok ya sensizliğe de alışırsam diye Korkuyorum...
Ya ruhum sensizliğe bütün bütün alışır , şu avare beynim gözlerimin her kapanışında seni düşleyemez ve unutursa?
Ya kalbim ya o da atmazsa senin için
Bu acıya nasıl katlanır naif bedenim.
Sevgilerimle
Seni her hücresiyle seven esir...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ESARET
Non-FictionKorkuyorum... Parmak uçlarıma nükseden acıya alışmaktan , Şu zifiri karanlığa alışmaktan, Koyu yalnızlığı hissetmekten ona bağlanmaktan , Yalnızlığın sessizlikle olan anlaşmasından, Nefes almayı unutmaktan , Şu ten kokusuna alışmaktan korkuyorum...
