Słodki obłęd ZOSTANIE WYDANY 02.2023

Rozdział 4

Weronika

Nie do końca wiedziałam, jak się ubrać. Byłam już wcześniej na kilku koncertach, ale nigdy w ramach randki. W końcu pożyczyłam sukienkę w kwiaty od Magdy i wygrzebałam z szafy martensy, których nie nosiłam odkąd skończyłam liceum. Zrobiłam też mocniejszy niż zwykle makijaż.

Z Filipem umówiłam się w metrze. Gdy wysiadłam z pociągu, czekał już na mnie na stacji. Miał na sobie spraną koszulkę The Clash i uśmiechnęłam się pod nosem na ten widok. Jego czarne spodnie z dziurami i skórzane buty za kostkę tylko utwierdziły mnie w tym, że odpowiednio się ubrałam.

– Wyglądasz... wow – skomentował Filip z uznaniem i poczułam, że się rumienię. Wystarczyło tylko tyle.

– Dzięki – odpowiedziałam, uśmiechając się i chwyciłam go pod rękę. – Twój kuzyn wie, że mnie ze sobą zabierasz?

– Tak, był u mnie dzisiaj i nie może się doczekać, aż cię pozna – oznajmił lekkim tonem, ale poczułam jak mój żołądek ściska się z nerwów. Wątpiłam, że Filip stresowałby się tak przed poznaniem Magdy. Miałam wrażenie, że mało co go peszy. Emanował dzisiaj pewnością siebie, której zdecydowanie mu zazdrościłam.

– Czuję teraz presję – przyznałam szczerze.

– Artur już cię lubi, odkąd tylko dowiedział się, że pieczesz – zapewnił mnie ze śmiechem.

– Cholera, mogłam zrobić babeczki w ramach wkupnego – powiedziałam to żartobliwie, ale w rzeczywistości nie byłby to taki głupi pomysł. Jeśli Artur był takim łasuchem jak kuzyn, z miejsca zarobiłabym jakieś ekstra punkty.

– Spokojnie, jeszcze nie raz zdążysz to nadrobić – odparł Filip i znaczenie tych słów dotarło do mnie z opóźnieniem. Planował już kolejne spotkania i musiałam przyznać, że ja też. Znaliśmy się ledwo kilka dni, a już teraz odczuwałam ten dziwny, niewytłumaczalny rodzaj pewności, że to może być to. Że to może być facet, w którym mogłabym się zakochać.

Exodus okazał się być całkiem sporym lokalem, większym niż sobie to wyobrażałam. W środku było też zdecydowanie więcej ludzi, niż się spodziewałam. Większość stolików zostało już zajętych, coraz więcej osób gromadziło się pod sceną, szczególnie dziewczyn. Filip poprowadził mnie za sobą w stronę baru, za którym dwóch chłopaków uwijało się jak w ukropie. Myślałam, że będziemy czekać dłuższą chwilę, jednak jeden z nich od razu do nas podszedł. Moją uwagę od razu przykuły tatuaże na jego rękach, ale w tym świetle nie byłam w stanie ich rozczytać. Filip przedstawił mi go jako Kubę.

– Co dla ciebie? – zapytał Kuba z uśmiechem, który z pewnością zapewniał mu niezłe napiwki ze stroni płci pięknej.

– Coś owocowego i niezbyt mocnego.

– Ok, zrobię ci drinka, którego lubi moja dziewczyna – odpowiedział.

– Będzie Iga? – wtrącił Filip. Domyśliłam się, że Iga musiała być dziewczyną Kuby.

– Już jest, siedzi z Dominiką. – Kiwnął głową w stronę stolika, przy której siedziały dwie dziewczyny. Brunetka i blondynka. Pierwsza jakby wyczuła, że o nich mowa, bo odwróciła się i posłała buziaka w stronę Kuby, na co jej towarzyszka przewróciła oczami.

Dopiero teraz zrozumiałam, w co się wpakowałam. Nastawiłam się na poznanie Artura, ale zupełnie nie pomyślałam, z jaką ilością nowych ludzi będę musiała się zmierzyć. Przez moment poczułam się przytłoczona. Na szczęście Filip zaprowadził nas do pustego stolika dla dwóch osób. Mieliśmy stąd widok na scenę.