I love you Hermelien

3: Ik bied mijn excuses aan

De volgende ochtend is Hermelien al weg als ik wakker word. Ik kleed me snel aan en ga naar beneden, maar als ik in de grote zaal kom loopt ze net naar buiten. Ik ga aan de tafel van Zwadderich zitten en probeer met iemand te praten, maar iedereen negeert me. Ik besluit mijn ontbijt dan maar snel op te eten en vroeg naar de les te gaan. Mijn eerste les is verweer tegen de zwarte kunsten met Griffoendor. Dan zie ik Hermelien weer! Ik sta op, gris mijn tas van de grond en ren zowat naar de les. Ik blijf nog even in de deur opening staan en zie de vrolijke bruine krullen van Hermelien. Even denk ik dat we alleen zijn, maar dan zie ik de Rode haren van Ginny Wemel en ze omhelst... Harry Potter. Wat doet híj hier? Hij hoort thuis te zijn!
"Potter?" Vraag ik op neerbuigende toon. Lekker bezig Draco. Wees gemeen tegen haar vrienden. Dat vind ze vast leuk. Ik ga snel zitten en wacht tot de klas volstroomt. Gelukkig duurt dat niet heel lang. Potter leert ons de Patronus spreuk, maar het lukt mijn niet om een goede herinnering te vinden.

Na Verweer Tegen de Zwarte Kunsten heb ik vrij. Normaal zou ik in een tussen uur in de leerlingenkamer rond hangen met: Korzel, Kwast, Benno en Patty (ookal vind ik haar bloed irritant). Maar die zijn er nu niet. Ik dwaal een tijdje door het kasteel en ga dan naar buiten. Ik ga bij het meer zitten en de tranen komen als vanzelf. Tranen om mijn vader, tranen om mijn eenzaamheid en vooral, tranen over Hermelien. Ik weet niet hoe lang ik hier zit, maar op een gegeven moment komt Hermelien. "Hè." Zegt ze. Snel veeg ik mijn tranen weg.
"Wat moet jij hier Griffel?"
"Nou... Ik dacht..."
"Oh, jij dacht, natuurlijk dacht jíj iets, het modderbloedje denkt altijd overal wat van. Hè?" Onderbreek ik haar. Goed zo Draco beledig haar! Ze zucht en wil weglopen, maar ik houd haar tegen. "Het spijt me Griffel...... Ik..... Het spijt me voor al die keren dat ik je heb uitgescholden en gepest. Dat was fout van me." Ik laat haar los en ze loopt verbaast weg. Ik kijk haar nog een tijdje na (ze is ook zo mooi) en ga dan zelf ook naar het kasteel. Goed gedaan, Draco, dit was stap één.