Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
8EKİM02:17
Komodinin üstünde duran telefonunun sesine uyanmıştı. Doyoung aralarındaki saat farkını unutmuştu, bilse o da uyandırmak istemezdi Taeyong'u gerçekten çekilmez olabiliyordu.
"Hey, sana acilen bir şey demem lazım."
"Hayır uyuyorum yüzüne kapatacağım son üç saniyen."
"Jaehyun'la ilgili."
İşte bu ilgisini çekerdi ama uykusundan uyandırıldığı için Jaehyun'un adını bile duymamıştı.
"Kapıyorum."
Gerçekten de kapatıp telefonu geri yerine koymuştu. Kimse uykusunu bölemezdi en hassas olduğu konuydu.
Koymasıyla telefonu tekrar çalmıştı arkadaşına küfür etmemek için kendini tutuyordu.
"Çocu- ya da neyse, senin yakınlarında kalıyormuş."
"Başta ne söyleyecektin?"
"Hiçbir şey. Benden duyman belki de doğru olmaz."
"Çocukluk arkadaşım Doyoung'la konuşuyorum değil mi?"
"Evet Lee Taeyong, hadi uykuna dön kapıyorum."
Bu sefer konuşmayı bitiren Doyoung olmuştu, neydi şimdi bu arama? Bir daha uykusuna dalamayacak kadar kafasını karıştırmıştı. Öğrenebildiği şey Jaehyun'un ona yakın kaldığı ve çocuğu olduğu muydu, bunu mu söyleyecekti? Jaehyun asla çocuk yapacak biri değildi, arkadaşının yarıda kesmesi şüphelendirmişti ama aynı zamanda çok uykusu vardı başka bir kelimeyi başka bir kelimeye benzetebilme ihtimali yüksekti.
Oflanarak ayağına terliklerini geçirmişti çay yapmak için mutfağa ilerliyordu ki açık bıraktığı televizyonun sesinden korkup halıya takılmıştı. Planı koşarak odasına dönmekti ama o yere kapaklanmıştı.
"Günlerim daha ne kadar kötü geçebilir?"
Kızgınca ayaklarını yere sürte sürte kumandaya bakınmıştı görünürlerde yoktu onu boş verip çay yerine şarap içme fikriyle mutfağa ilerlemişti.
Jaehyun ise tam karşı binada bebeğini uyutmaya çalışıyordu, eğer Taeyong perdelerini açsaydı karşılaşacakları gece bu gece olabilirdi.
