Louis pov
Maandag 15 Juli, 2013 7:30 p.m.
Haatig naar m'n auto lopen terwijl ik naar beneden kijk is niet altijd makkelijk. Zelfs als je denkt dat niemand kijkt kijken ze altijd. Fans, fotografen, gewoon mensen in het algemeen zien alles. Het verbaast mij dat de fans door de slimste vermommingen heen kijken. Ze zijn niet om voor de gek te houden tog proberen we het afentoe.
Ik kijk snel om me heen. Ik zie niemand die me zou herkennen maar dat vermindert niet mijn zorgen. Ik kom bij m'n auto en sluit mezelf binnen op en rij voor een laatste keer uit mijn parkeerplaats.Ik wil niet blijven hangen in wat ik allemaal achterlaat want ik weet dat ik zal gaan twijfelen. Maar ik wil niet twijfelen deze keer. Ik ben klaar met twijfelen en toegeven.Overeenkomen met dat stomme perfecte beeld dat ze van me hebben.Dat ben ik niet.Nooit geweest en zal ik ook nooit worden.
Het verkeer is druk maaar iet moeilijk door te komen.Het kost maar een beetje meer tijd dan ik ou willen.Ik haat tijd. Het laat me denken en denken doet me pijn.
Het is grappig dat iedereen me ziet als de grappige liefdevolle uitgaande jongen. Misschien ben ik wel die jongen maar hij is verborgen onder een berg leugens en bedrog.
Ze zien me allemaal als degene die iedereen bijelkaar houdt met de grappen en lachen.Ja, ik laat het zo lijken maar dat is het. Het is allemaal nep en voor ons image. Ik ben niet meer zo vrolijk geweest in 2 jaar om precies te zijn.Het is allemaal dood gegaan de dag dat ze alles van me af namen.Het is ook de dag dat ze me dit neppe bullshit leven gaven waar ik nooit om heb gevraagd. Maar ik denk dat het ze niet kon schelen om het op die manier te zien.
Ik ben eindelijk bij mijn bestemming en kijk naar het een beetje vervallen hotel.Niet te duur maar ook niet een waar ratten ronlopen. Zuchtend pak ik mijn tas en stap uit de auto, ik veeg m'n haar uit mn ogen en loop naar binnen.Een verveeld meisje zit aan de recptie en ze kijkt naar met geen enige rkenning in haar gezicht. "Kamer voor 1?" vraagt ze me en ik knik als antwoord.
"Voor hoe lang?" ze typt iets in haar computer zonder nog een keer naar me te kijken.
"Alleen een nacht a.u.b." Dat is alles wat ik nodig heb maar ze schijnt niet iets te merken. Ze vraagt me standaart vragen voordat ik contant betaak en ze geeft me een sleutel.
"U w kamer is op de 2de verdieping fijne nacht." Met dat loopt ze weg om papieren te regelen en ik loop naar de lift.
Ik ben bijna bang dat dit ding niet werkt en dat ik stik in deze benauwde stoffige lift. Ik moet bijna lachen om de irony maar het komt er meer uit als een gewurgd gejammer.De lift stopt eindelijk en ik stap eruit en maak mijn weg door de hal.
De kamer is half verlight en klein. Het is perfect en laat me een beetje glimlachen. Ik hang het 'niet storen' boordje op de deurknop en sluit de deur om ervoor te zorgen dat alle sloten op z'n plaats zitten.Ik loop een beetje verder. Ik neem plaats op het grote bed en kijk rond. Een brok komt in mijn keel net zoals ik dacht als ik de kamer rond kijk. Het ziet er precieshetzelfde uit als degene waar we een beetje over 2 jaar gelden in zaten. Zelfe kleur muren, zelfde inrichting, zelfs dezelfde lakens waar ik op zit.
Het klkinkt misschien raar maar ik kan de echo van onze lach samen verstrikt net als onze lichamen.Onze lieve mijmeringen en onze speelse plagernij.Zelfs onze zachte kusjes die hartstochtelijk werden.
"Lou kom terug naar bed."Fluisterd hij tegen mij als ik naar binnen loop met een zak vol met z'n favoriete ontbijt.
"Nee slaapkop het is tijd om te eten nu sta op!" Ik lachte en zette de spullen op de tafel voodat ik me omdraai om naar hem te kijken. Hij faalde noit in mij verbazen over hoe mooi hij is. Iedereen werd altijd verliefd op de bos krullen op zijn hoofd en prachtige groene ogen. Sommige werden verliefd op z'n scheve glimlach altijd gezet op z'n lippen maar ik niet. Nee ik werd verliefd op z'n neus.Z'n stomme schattige neusje. Het maakt me lachen om hoe stom dat klinkt maar elke keer als ik kon gaf ik een klein kusje op z'n neus.Hij trok altijd terug met een lach maar ik stopte nooit.
"Maar ik veel betere dingen bedenken om te doen dan eten." Zegt hij met die inzichtelijke scheve glimlach. "Nou als je de energie wilt hebben om daar mee door te gaan dan laat je me eten!" Ik lach en hij rolt z'n ogen en zucht.
"fijn!" Hij grinnikt en sleept zichzelf uit bed "Maar ik doe geen kleding aan."
"Ik zou niet anders willen."Ik glimlach en maak voor ons allebei een bord eten. Hij komt zachtjes achter me sluipen en doet z'n armen om mijn middel en plaatst zijn kin op mijn schouder.
"Kunnen we gewoon zo blijven voor altijd Lou?" Fluisterd hij in m'n oor dat zorgt dat ik naar hem kijk.
"Wat bedoel je?" Vraag ik terwijl ik probeer niet afgeleid te worden door zijn fingers die mijn buik en middel strelen.
"Dit. Ons." Hij glimlacht zachtjes. "Ik wil dat dit nooit eindigt wat wij hebben is iets dat ik nooit kwijt wil raken..Ik hou teveel van je om dat te laten gebeuren."
Mijn hart smelt elke keer als hij zoeits zegt het wordt nooit oud. Ik knik m'n hoofd en ik strek om een zachte maar liefdevolle kus op zijn lippen te plaatsen.
"Ik hou ook van jou..Dit zal nooit verloren gaan."
Als ik had geweten hoe een lege belofte dat was geweest.
Niet mijn belofte maar die van hem.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ik heb de kamer een beetje kouder latern worden als de nacht aanbreekt en ik eindelijk de herinneringen heb verdrongen.
Elke keer als ik terug denk aan die tijd eindig ik met het gevoel dat het gat in mijn hart groter wordt. Zwarte randen er om heen en ruimte innemen waarvan ik zou willen dat het stopte.
Ik sta op en pak mijn tas open het en plaats de spullen op m'n bed.Ik kleed me snel om met de kleding die ik mee heb gebracht die blijkbaar geleend waren en een beetje te groot. Maar het ruikt naar hem en dat is wat ik nodig had op dit moment. Hem bij me hebben, ookal is het maar een klein gedeelte.
Ik gooi de tas en de vieze kleren op de grond en zit terug op het bed. Het foto album licht dichterbij me dus ik pak het op en open de eerste pagina niet mogelijk om m'n glimlach te verbergen.De foto's op de bladzijde is een collectie van familie foto's met m'n moeder en zu-sjes.De meest belangrijke mensen in m'n leven.Er is nooit een dag geweest sinds ik in de band ben geplaatst dat ik ze niet contact op n manier.Of het nou een simpele sms is of bellen ik zorg altijd dat ik ze contact. Ik wil nooit dat m'n familie vergeet hoe belangrijk ze voor me zijn.Als de oudste kind kijken ze allemaal tegen me op.Het is niet altijd makkelijk en ik faal soms maar ik probeer een zo goed mogelijk voorbeeld te zijn.Mijn fingers traceren de gezichten van mijn zusjes , glimlachen naar allemaal en ik stuur stilletjes mijn liefde.En als laatst kik ik naar m'n moeder en herinner alles wat ze voor me gedaan heeft. Alles wat ze heeft geprobeerd te doen voor mij.Ze heeft zo hard voor me gevochten, voor ons. Mijn liefde naar haar groeide alleen maar meer op dat moment ookal was het voor niks aan het iend. Ze heeft mijn grootste respect als niet alleen de vrouw die me op de wereld heeft gezet maar als de vechter die nooit is gestopt.
God, ik zal ze allemaal zo erg missen.
--------------------------------------------------------------
Sorry voor mn vreselijke nederlands Boo. Love you update morgen denk ik weer voor je :) xx
