Louis pov
18 Maart, 2011
We zijn net klaar met weer een dag vol saaie vergaderingen en interviews. Ik zou waarscheinlijk niet saai moet zeggen sinds ik eindelijk m'n droom carrière mag beginnen, maar 8 uur lang in een kamer met suffe oude mensen haalt je naar beneden. Natuurlijk waren deze vergaderingen belangrijke vergaderingen, praten over ons eerste album opnemen. Ik heb alleen ooit gedroomt om in een opname studio te lopen nooit gedacht dat het echt zou gebeuren. De puzzelstukjes paste al samen om ons carrière als een band te beginnen en we konden niet meer opgewonden zijn. Liam, Zayn, Niallm Harry en ikzelf liepen allemaal uit het grote kantoor gebouw waar we de hele dag in zijn geweest en stapte in het wachtende busje. Ik zak oneruit in de stoel m'n ogen sluiten onmiddelijk uit vermoeidheid. Het was alleen tot dat ik iemand anders hand op m'n arm voelde dat ik m'n ogen opende. Ik kijk op en zie een grijnzende Harry naast me zitten. Zijn groene ogen vol met opwinding. Van ons allen denk ik dat Harry het meest opgewonden is. De eindeloze vragen hebben hem nooit moeite gekost en hij ging vrolijk mee met alles wat ons werd gezegd.
"Was dat niet geweldig!" Roept hij uit als alle anderen instappen en gaan zitten in hun stoelen.
"Alleen jij kan uit een 8 uur lange vergadering komen en nogsteeds vrolijk zijn, Harold." Grinnik ik als hij bijna stuitert in z'n stoel met vrolijkheid. "Ben je niet moe?" Vraag ik simpel. Hij schud zijn hoofd, stuurt z'n krullen alle kanten op. "Nee ik ben te vrolijk!" Zegt hij in z'n schorre geweldige stem. Ik glimlach en trek hem dichterbij, rust z'n hoofd op m'n schouder en zeg hem dat hij moet rusten. Hij grinnikt en gaat comfortabel liggen.
Niemand van onze vrienden maakte nog een opmerking over hoe we tegen elkaar deden. Het is normaal geworden. We raakte altijd aan of keken naar elkaar in wat voor manier dan ook. Het leek wel een behoefte voor on allebei, vooral voor mij.
Ik ben er allang achter dat ik wat voel voor de jongere jongen in m'n armen. Om eerlijk te zijn veraste het me niet echt.
Ik had niet ineens de realisatie dat ik n crush op hem had, ik wist het gewoon. Ik ben altijd open geweest met het feit dat ik hou van wie ik wil. Jongen of meisje maakte mij nooit uit zolang ik maar gelukkig was, en als ik naar beneden kijk en hem zie weet ik dat ik nu gelukkig ben. Tenminste zo gelukkig als ik kan zijn zonder dat hij weet dat ik hem leuk vind.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De rit terug naar ons gedeelde apartement midden in london was ongeveer 30 minuten rijden. We sliepen allemaal of praate zachtjes over de gebeurtenissen van vandaag. Niet lang daarna parkeerde we voor onze flat en sprongen uit de auto. We rende snel naarbinnen, uit de mizereige regenbui.
"Ik ga naar bed."Zei Zayn met knikjes in overeenkomst van Niall en Liam. Ik draaide om naar Harry.
"dus wat nu Haz? Film?" Vroeg ik met een glilach en liep naar de woon kamer, trap m'n schoenen uit en trek m'n jas uit. Hij volgde stilletjes en koos een horror film die we allebei waarscheinlijk niet eens gingen kijken. Ik plofte op de bank en pakte een grote fluffy deken.
Na het starten van de film Harry kwam naar me toe en snuggled (soort van knuffelen idk snuggle klinkt cuter xd) in het kleine plekje naast me. Ik deed de deken over hem heen en leunde tegen hem aan, hij legde z'n hoofd op borst. Mijn hand vond onmiddelijk zijn weg naar z'n haar en begon er mee te spelen als ik opkijk naar de tv.
Ik was zo in de film en speelde met een krulletje van Harry dat ik niet eens door had dat hij naar me aan het kijken was tot dat hij m'n naam fluisterde.
"hmm?" reageerde ik nogsteeds afgeleid.
"Denk je dat dit raar is?" Vroeg hij wat snle mijn aandacht trok. Ik kijk naar hem, mijn wenkbrouwen vormen een nieuwschierrige frons.
