Augustus waters

Toen ik haar zag

"Gus" riep Isaac hard. Ik schrok op uit mijn dutje. 'Slaapkopje we moeten gaan!, anders komen we te laat' zei Isaac nu op een rustige spottende toon. Ik trok snel een ander shirt aan pakte de auto sleutels, en liep samen met Isaac de deur uit.

Ik wou achter het stuur gaan zitten, maar net op tijd pakte isaac de sleutels en ging er zelf zitten. Hij zei met een spottent lachje 'Laat mij maar ik wil niet op zn shotguns rijden', hij had wel gelijk ik heb namelijk 1 been, ik heb natuurlijk wel een prothese maar alsnog gaat autorijden niet geweldig. Dat mijn been eraf is komt omdat ik botkanker in mijn been had gehad ik ben nu al 2 jaar kankervrij. Isaac en ik rijden naar de supportgroep dat is een groep kinderen die allemaal en vorm van kanker hebben of hebben gehad, ik kwam er vroeger vaak, ik heb isaac er ook ontmoet. Maar sinds ik kankervrij ben kom ik niet meer. Maar vandaag vroeg isaac of ik meeging, en natuurlijk zei ik ja isaac maakt namelijk een erg moeilijke tijd door. Hij heeft kanker is zijn ogen, naja oog zijn ene oog is er al uit en vervangen door een neppe. Maar vorige week hoorde hij van de dokter dat zijn goede oog er ook uit moet en daardoor blind word, hij vind het erg lastig om er over te praten daarom denk ik dat hij me meevroeg als steun.

Toen we aankwamen bij de kerk gingen we op een stoel rondom het hard van jezus zitten, zo noemde Patrick waar we zaten in een kringetje van stoelen de stoelen staan namelijk in het midden van de kerk. Patrick is de oprichter van de support groep. Hij was zelf ook een kanker patiënt hij had kanker is zijn ballen overleeft, daar vertelt hij graag over met het moreel niet opgeven het komt goed.

Toen we zaten waren er nog maar een paar kinderen maar nog lang niet iedereen. Binnen 5 minuutjes was de halve kring al gevuld en dat was het moment dat ze binnenkwam, ik keek haar aan en kon mijn ogen niet van der afhouden. Ze liep de trap af is een simpele jeans met een blauw korte mauwen shirtje, ze had mooi kort haar dat precies het kapsel is wat mooi bij haar gezicht past, ook had ze een buisje in haar neus dat naar een trolley loopt die ze met zich van de trap tilt. Ze ging vlak bij me zitten. Toen ze zat keek ik haar nog steeds aan ik kon mijn ogen nog steeds niet van haar afhouden. Ze had door dat ik keek en staarde terug. We staarde net zolang tot Patrick begon te praten.