Augustus waters

Hazel geace lancaster

Toen Patrick eindelijk klaar was met zijn telkens terug kerende bal verhaal, gaf hij mij het woord ik stond op." Hallo mijn naam is augustus Waters, ik had botkanker gehad maar ben nu al 2 jaar kankervrij", net toen ik weer wou zitten begon Patrick vragen te stellen ik besloot dat het beleefder was als ik bleef staan. Patrick vroeg waar ik bang voor was, mijn antwoord daarop was vertgeetheid, het feit dat als ik de wereld verlaat niemand me meer herinnert. Het was stil nadat ik mijn andwoord had gegeven, maar toen uit het niets stak zei haar hand op. Patrick gaf haar de beurt, ze ging ook staan en stelde Zich voor als hazel grace lamcaster. Hazel zei dat mijn angst ervoor onzin was en ik er niet bang voor hoef te zijn omdat iedereen later vergeten word, nadat ze was uitgesproken ging ze weer zitten. Patrick stelde nog een paar vragen, maar dat ontging me ik had nu alleen nog maar oog voor haar!

Toen supportgroep klaar was moest Isaac gelijk terug naar huis, we namen afscheid en hij stapte zijn auto in. Ik keek om me heen en zag hazel in een hoekje staan, ik liep maar haar toe. Aangekomen bij hazel bedankte ik haar voor de mooie woorden die ze had gezegd, we raakte aan de praat. Uit het niets toeterde iemand we keken op,
hazel verontschuldigde zich en zei dat het haar moeder was. Ze liep naar de auto en daarna terug naar mij om doei te zeggen. Ik vroeg of ze tijd had om een film te kijken, dat vond ze goed. Ze liep terug naar haar moeder die na hun gesprek zwaaide en wegreed.

Ondertussen had ik een sigaret in mijn mond gestopt. Hazel zag de sigaret en haar gezicht vertrok. "Hoe kan. Je dat nou doen?!" Zei ze, wat doen? Zei ik terug. "Roken, terwijl je kanker hebt gehad" zei ze op een pissige toon, ze draaide zich om en begon weg te lopen. Ik pakte haar hand, ze draaide zich om en keek me boos aan. Hazel, je snapt het niet zei ik het is een metafoor. "Een metafoor?" Zei ze nu al iets minder boos. Ja een metafoor je stopt het moordende tussen je tanden, zo is het machteloos. "Tenzij je het aansteekt" zei ze verward. Maar weetje hazel dat heb ik nog nooit gedaan. Ze keek me verward aan. Zullen we gaan vroeg ik? Ze knikte.