The Villainess Ran Away

IX

SA WAKAS may alone time din akong nakuha. Mula umaga hanggang tanghali ay hindi na nahiwalay sa akin si Genevieve. Sa ngayon ay oras ng kanyang siesta kaya gaya ng sabi ko ay napag-isa na naman ako.

Tinanong ko na din siya kung bakit niya naisip na ako ang mama niya at ang sagot niya? Dahil nagluto ako sa kusina ng bahay nila. Yes, something as trivial as that. Iba din talaga ang logic ng mga bata.

"Ikaw ang mama ko dahil yung mga mama ng kaibigan ko ay nagluluto din sa kusina ng bahay nila gaya ng ginawa mo. At tsaka masarap ka magluto mama," naalala kong litanya ni Genevieve.

Kahit na sinubukan kong linawin sa kanya na hindi ako ang nanay niya ay hindi naman siya nakinig. She seems to be too convinced with the theory she had in her mind. Talagang pinaglaban niya din na parehas kami ng kulay ng buhok at malapit ang shade ng mata namin sa isa't-isa. In the end ay sumuko na din ako at hinayaan siyang isipin ang gusto niya. Isa pa, natural naman na maghanap ng mother figure yung bata since mukhang wala siya no'n. I wonder what happened to her mother?

Speaking of alone time, ito na sana ang perfect chance para makausap ko yung mokong na nagngangalang Dion Nıkolaevıc. Can you blame me for reacting the way I did? Actually, buti nga I managed to stay calm cause normally, I would've freaked out like I've always. I mean, he should've just told me instead of keeping me in the dark about an information as crucial as HIM HAVING A FREAKING DAUGHTER. I would've been fine with it, of course! We'll be living under the same roof after all. Ayoko lang na ginugulat niya ako. Look! It even created a misunderstanding right off the bat. I could've handled the situation better if I knew.

Unfortunately for me, he's not here right now. Matapos kumain ay pinatawag siya sa kung saan at hanggang ngayon hindi pa rin siya bumabalik. I've grown impatient kaya naisipan kong lumabas at hanapin siya ng kusa. Also for me to see what's beyond the extensive front yard of this mansion.

"Uhh, pasensya na po sa istorbo. Nakita niyo po ba yung—" napatigil ako dahil hindi ko alam kung ano ang itatawag sa kanya.

"Yung lalaking kasama ko po," pagtatapos ko sa aking sinabi at dahil wala naman akong ideya kung nasaan ako minabuti ko nalang magtanong sa mga residente.

"Yung asawa mo?" Balik na tanong ng matandang babae na pinagtanungan ko. Mukhang mahina na ang pandinig nito lalo na't nalakasan niya ng 'di sinasadya ang kanyang boses. Napakamot ako sa aking kilay at tinago ang ngiwi. Kahit na may kanya-kanyang ginagawa ay hindi naman tinago ng mga nakapaligid sa aming tao na nakikinig sila sa usapan dahil sa pagsinghap nila sa tinuran ng matanda.

"Kasama po," paglilinaw ko.

"Asawa nga!" Giit pa ng matanda. Sa puntong ito, lalo pang pasimpleng lumapit upang makinig ang mga tao kaya hindi ko nalang ipinilit itama ang maling pagkakarinig ng matanda.

"Basta siya ho. Alam niyo ho ba kung nasaan siya?" Balik ko sa aking talagang pakay. I won't even attempt to clear this misunderstanding up anymore since I don't really know how to. Besides, it isn't the priority.

"Nasa farm si young master pag ganitong oras. Kung nais niyo siyang puntahan ay isasabay nalang kayo nitong apo ko na si Peter. Doon din naman ang tungo niya," offer ng ginang na hindi ko naman tinanggihan. Agad akong nagpasalamat sa kanya at lumapit naman sa akin ang sa tingin ko'y tinutukoy niyang apo. Magalang nitong pinakilala ang sarili at binigay ko din naman ang pangalan ko. I think he's the same age as mine in this world, even though he is slightly taller than me. If I don't count my age from the world I'm originally from, I'm 16 but really I'm 23. A college student na hindi manlang naka-graduate kase namatay na.

"M’lord sinusundo na kayo ng asawa niyo," sinigaw ni Peter ang katagang iyon kaya maraming trabahador ang napalingon kasama na si Dion. Mariin akong napapikit at hiniling na kainin nalang ako ng lupa. Nakakahiya! Baka isipin pa ng mokong na yan na pinagkakalat kong asawa niya ako. Even if he is my type, hindi ako easy to get at lalong hindi ako nagkakalat ng mga maling impormasyon.

"Pagpatuloy na lang natin ang pagpupulong sa ibang araw. Sa ngayon, tinatawag na ako ng asawa ko." Rinig kong paalam niya sa mga kausap niya at tumingin sa gawi ko. Hindi ko alam kung inaasar niya ako o feel na feel niya lang na sinabi ko— kahit hindi naman talaga sa bibig ko nanggaling, na asawa ko siya. Hindi ba siya nangingilabot sa mga pinagsasabi niya?! Nang makalapit siya sa direksyon ko ay pasimple akong ngumiti at magalang na nagpaalam sa mga trabahador na nakamasid sa'min.

"Una sa lahat, hindi ko pinagkakalat na asawa mo ako. It was a misunderstanding," depensa ko agad habang naglalakad kami pabalik sa mansion.

"Wala naman akong sinasabi," kibit-balikat niya.

"Bakit mo hindi mo sinabi sa'kin na may anak ka pala?" In-open up ko ang topic na dahilan ng paghahanap ko sa kanya.

"I wanted to but the timing was off. Natulog ka nung nasa carriage tayo. Nung dumating naman tayo, you were busy."

"Why didn't I see her when I arrived?" I asked pertaining to Amber, of course.

"Yeah, she went on a sleepover in her friend's house."

"Oh," tangi kong nasabi.

"What do you plan to do about the misunderstanding then? I don't mind not clearing it up to the general public but with Amber," I trailed. Napansin ko na tumigil siya sa paglalakad kaya nauna ako ng ilang mga hakbang ngunit tumigil rin. Nilingon ko siya. He stared at my face for a few seconds and did a quick once-over. I thought that was it but he circled me examining my entirety, I guess?

"What?" I asked.

"I think I'll call in that favor,"

"Really? What is that? And why did you have to scrutinize my whole being just to reach to that conclusion?"

He shrugged, "Just because."

"Whatever. Tell me what it is already. I don't like suspense,"

"Be my fiancee,"

"Wait, what? Why?"

"For one, the community wouldn't be questioning your stay at my house if we tell them that reason. Two, Amber does need a mother figure. Lastly, to get my old man off my back. He's been trying to pair me up recently and I don't like it."

"As long as it's fake. I think I'm fine with it,"

"Why does it have to be fake though?"

"You mean you want a legitimate engagement between us?!" I asked bewildered.

"Why not? I can see myself liking you," he said and I laughed heartily.

"That's so hilarious," I managed to say as I wiped a tear from laughing too much. It eventually died down as I realized there's no humor in his expression whatsoever.

"Oh, you're actually serious?" I asked and he answered my with it seemed like a full minute of silence that I interpreted as a ‘yes’. Uh-oh, yikes!

"You'll get over it," I said as I tapped his shoulder and resumed walking. Yep, that's right! Sigurado ako na hindi magtatagal ang kung ano mang fascination ang mayroon siya sa'kin soon enough. May master's degree na yata 'to sa pagiging ordinaryo at... boring. Alam kong sumunod na din siya sa paglalakad at nakahabol na sa akin. Wala naman na siyang sinabi matapos no'n which made things a bit less awkward, at least for me. If he tried to argue about him liking me baka takbuhan ko lang siya, no kidding.