Gangster

2.

Yorum yapar mısınız?

İyi okumalar 🐾

Anıl

Sabah yine aynı saatimde uyanmıştım. Elimi yüzümü yıkayıp hazır olan masaya oturmuştum. Babam her zamanki gibi erkenden işe gitmişti.

Kahvaltımı yapınca odama gidip yatağıma yattım. Bugün hiçbir şey yapmak istemiyordum. Yastıkların birini alıp sarıldım.

Yatakta boş boş yatarken annemi düşünmeye başlamıştım.

Her gece rüyalarıma girip bana kabus olan o gün...

Annemle birlikte alışverişe gitmiştik. Alışveriş bittince bir kafede oturup bir şeyler içmeye başlamıştık.

Herşey birden olmuştu...

Kafeye tanımadığım adamlar girip annemle beni zorla arabaya bindirip bir yere götürmüşlerdi.

Araba da giderken tek gördüğüm ağaçlardı. Annem onların elinden kurtulmaya çalışırken bense koltuğuma sinmiş bir şekilde oturuyordum.

Bizi depo gibi bir yere götürüp üstümüze kapıyı kitlemişlerdi. Annem hemen yanıma gelip bana sarılmıştı. İyi olup olmadığıma bakmış ve saçlarımı okşamıştı.

Biz annemle sarılı bir şekilde dururken kapı açılmış ve içeri biri girmişti.

Annemle beni ayırıp ayrı köşelerde tutmaya başlamıştı adamlarıyla. Korkuyla anneme bakıyordum. Annem ise korkusuz bir şekilde o adama bakıyordu. Arada bana bakıp güç vermeye çalışıyordu.

Annemle adam birşey konuşurken ben onları anlamıyordum. Korkudan tüm algılarım kapanmıştı.

Sadece bana doğrultulmuş silahı ve annemin adamların elinden kurtulup önüme atlayışını fark etmiştim.

Herşey çok hızlı olmuştu.

Ben yerde kanlar içinde yatan annemin yanına gitmeye çalışırken adamlar beni tutuyorlardı.

Çenemden tutulup bizi kaçıran adama bakınca gözlerinde ki saf nefreti görmüştüm.

" annen benimle birlikte olsaydı böyle olmayacaktı! "

Yüzüme bağıran adamla korkmuştum.

Adamın annemi sevmediğini biliyordum. Adam sadece annemle yatmak istiyordu. Annem ise onu reddedip babamla evlenmişti.

" madem annen benimle birlikte olmadı "

Tişörtümden içeri giren el ile irkilip adamdan kaçmaya çalıştım ama beni tutan diğer adamlar yüzünden bu girişimim boşuna gitmişti.

Adamın gözünü o kadar hırs bürümüştü ki beni duymuyordu..

Bağırarak beni bırakmasını söylüyor ve tepiniyordum. Beni tutan adamlar, beni yere yatırıp kollarımı ve bacaklarımı hareket edemeyeceğim bir şekilde tutmaya başlamışlardı.

Birden bir patlama sesi falan duymuştum ama korkudan bayılacak seviyeye geldiğim için tam algılayamıyordum.

Yere bırakılmam ile sırtımı duvara dayayıp derin derin nefes alıp vermeye başlamıştım. Gözlerim kapalı bir şekilde bacaklarımı kendime çekip vücuduma sarılmıştım.

Kulağıma gelen bağrış ve silah sesleri azalırken bende kendimi karanlığa teslim etmiştim. Gözlerimi açınca hastane tavanı ile bakışmış yanımda tekli koltukta göz altları morarmış bir şekilde oturan babamla göz göze gelmiştim.

Daha sonra annemin öldüğünü öğrendim, psikoloğa gittim vs. Seyler olmuştu...

Bunların üzerinden iki buçuk yıl geçmişti. Artık arada görüyordum kabus ama yine de korkuyorum. Sanki o güne yeniden dönüyormuş gibi hissediyordum.