"Seni daima seveceğim George."
George ona baktığında bir gerçeği anımsadı güzel Lucy.
Onun sevdiği adam sağırdı!
Onu asla duyamayacaktı. Onu nasıl sevdiğini bilemeyecekti. Ve bu Lucy'nin canını yakacaktı.
Ona içini dökse de boşaydı. Ama aşkın verdiği o umutla döndü sevdiceğine.
"Ben seni karşılıksız sevdim George. Sen yokken de sevdim, varken de. Sen beni sevmesende seni sevdim George. Sen bunu bilmesen de."
Gözlerimden süzülen yaşlarla bıraktım kalemimi. "İçimdeki bu tufanı keşke bilsen Anthony"
İki aydır onun için yazıyorum. Ne de olsa kimseye diyemiyorum. Kolay değil çünkü. Onu son görüşümden sonra ki hele unutabilmem...
Prens Anthony. Yakışıklı Anthony. Neden o gün tanıştın ki benimle? Neden saray dışına çıktın? Neden sevdik ki biz birbirimizi? Neden aramızda bu kadar engel var?
Sen koskaca prenssin, bense basit bir tüccar kızı. Dağlar var aramızda. Aşabilir miydik, bilemiyorum ama ben seni karşılık beklemeden derin seviyorum Anthony. Sen yanımda olmasan da... Sensiz sevdim seni. Peki ya şimdi?
O yüzden mi böyle perişanım?
Oysa iki ay önce yaşam ne güzeldi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sensiz Tadı Olmuyor
HistoryczneO gittikten sonra ben yine ben miyim bilmiyorum. Kim sorsa onu affetmem diyorum ama ya karşıma yine çıkarsa? O yeşil gözlerle yeniden bana bakarsa? Ne yaparım bilemiyorum. Tek bildiğim yaşamın onsuz tadı olmuyor.
