"Üzgünüm küçük hanım ama ben anneniz değilim" dedi hizmetli giysili zenci ve inanılmaz derecede güzel bayan.
"Lordum camdan bakıyordu, sizin çaresizce attığınız çığlıklarınızı duymuş. Tanrı'ya şükran olsunki kendisi pek vicdanlıdır Sizi eve davet ediyor, buyurmaz mısınız?"
Bu tatlı konuşmayı kim reddebilirdi ki?
Peşinden koşar adımlarla mini yokuştan çıktık. Üç katlı bir köşk vardî ileride, yalnız başına. Oraya doğru koşmaya başladık Sağanak da gitgide şiddetleniyordu. Sert inen her damla sanki sırtıma inen bir mermiydi.
Korkma benim güzel meleğim, dedi annem kalbimin en derininden. Onu düşünmek bile beni mutlu ediyordu.
Peşinden o muazzam ahşap kapıdan içeri girdim. Ağırlıklı olarak altın sarısı, yeşilli mavili tonlarla süslenmiş; antika bir evdi bu konak. Kıskandım doğrusu.
Dönemeçli merdivenlerden yukarı çıktık. "Sizi içeride bekliyor" dedi hizmetli.
Derin bir nefes aldım. Sahibin çalışma odasındaydım şimdi. Bir masanın ardında kocaman koltuğa kurulmuştu. Cama dönüktü, kimdi anlayamadım.
"Bana bu iyiliği kimin yaptığını öğrenebilir miyim?"
Bana doğru yavaş yavaş dönmeye başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sensiz Tadı Olmuyor
HistoryczneO gittikten sonra ben yine ben miyim bilmiyorum. Kim sorsa onu affetmem diyorum ama ya karşıma yine çıkarsa? O yeşil gözlerle yeniden bana bakarsa? Ne yaparım bilemiyorum. Tek bildiğim yaşamın onsuz tadı olmuyor.
