"အင္း! အာ့! သိပ္မညႇစ္နဲ႔ နာတယ္ကြ..."
"ပါးစပ္ကိုပိတ္ထားကြာ ႁပြတ္ အြန္း!..."
ခန္႔ စကားေတာင္ေျပာခြင့္မရဘဲ တေခတ္ကနႈတ္ခမ္းကိုစုပ္ယူနမ္းေနသည္။ လက္တဖက္ကလည္း ရင္ဘက္ကိုပြတ္သပ္ၿ္ၿပီးဖိေခ်ေနသည္။ နႈတ္ခမ္းမွတဆင့္ လည္တိုင္ကိုစုပ္ယူနမ္းေနကာ ခႏၶာကိုယ္၂ခုကထိကပ္ေနသည္။
"အင္း! အာ့! ေခတ္ အာ့!..."
တေခတ္က ရင္ဘက္အရာေလးကိုစုပ္ယူၿပီးသြားစြယ္ခြၽန္ခြၽန္ေလးေတြနဲ႔လည္းဖိကိုက္ေနတာေၾကာင့္ ခန္႔မွာ တေခတ္အက်ႌစကိုတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။
ခန္႔ဘက္ကအသံတိုးတုိးညည္းမိေလ ခ်စ္ရသူလူဆိုးေလးေခတ္ကေရွ႕ဆက္တိုးေလျဖစ္သည္။ ခ်စ္ေတာ့လည္း သူ႔အလုိကိုလိုက္ဖို႔ခန္႔မွာအဆင္သင့္ျဖစ္ေနသည္။ ဒါဟာ သူတို႔အတြက္ ပထမဆံုးအႀကိမ္မဟုတ္ေပ။
ခန္႔ ေခတ္ရဲ႕ပခံုးေပၚေခါင္းမွီလိုက္မိေတာ့ နွာေခါင္းထဲသို႔ဝင္လာသည့္ေရေမႊးနံ႔ေၾကာင့္ ခန္႔သာယာမႈေတြေတာင္ဘယ္ေရာက္လို႔ေရာက္သြားမွန္းမသိျဖစ္သြားရသည္။
"အြန္း! ဖယ္ လႊတ္ဦး..."
နႈတ္ခမ္းကိုနမ္းကာ အက်ႌၾကယ္ေစ့ေတြျဖဳတ္ေနတဲ့ေခတ္ကို ခန္႔ေဆာင့္တြန္းလိုက္သည္။ ခန္႔ေဆာင့္တြန္းလိုက္ေတာ့ ေခတ္ကအေနာက္ကိုယုိင္သြားသည္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ? ဖီးလ္ပ်က္ေအာင္လို႔...-
"ဒါ မင္းေရေမႊးအနံ႔မဟုတ္ဘူး..."
"က်စ္ ငါ့အက်ႌမွာရေနတဲ့အနံ႔ကငါ့ေရေမႊးအနံ႔မဟုတ္လို႔ဘာျဖစ္ရမွာလဲ?..."
"မင္းေရေမႊးအနံမဟုတ္တာေသခ်ာတယ္...
ေျပာ ပါတီပြဲကိုမင္းဘယ္သူနဲ႔သြားတာလဲ?..."
"အဲ့တာကမင္းအတြက္ဘယ္ေလာက္အေရးပါေနလို႔လဲ?..."
"ပါတာေပါ့ မင္းဘယ္ေကာင္မနဲ႔သြားခဲ့တာလဲ?...
ေျပာ အခု မင္းေခၚသြားတဲ့ေကာင္မကဘယ္သူလဲ?..."
"မင္းမရိုင္းနဲ႔ ခန္႔ဘုန္းထည္...
မင္းကိုေျပာခဲ့တာပဲမဟုတ္ဘူးလား မမျမနွင္းယုနဲ႔ပါတီပြဲအတူတက္ရပါမယ္လို႔..."
YOU ARE READING
Bittersweet Love (ခ်ိဳခ်ိဳခါးခါးအခ်စ္) (Completed)
Romanceအခ်စ္ကတခါတရံမွာခ်ိဳၿပီး တခါတရံမွာေတာ့ ခါးသက္သက္ေလးနဲ႔ဗ်...
