ဘုန္းေနတေခတ္က တံခါးကိုေဆာင့္ပိတ္သြားတာေၾကာင့္ နွိုင္းဘယ္သြားလို႔သြားရမလဲမသိေတာ့။
"အဲ့တာဘယ္လဲ?..."
"ဘုန္းေနတေခတ္ကို ျပန္ခိုင္းမို႔..."
အာကာလက္ထဲကသူ႔လက္ကိုရုန္းၿပီး ထြက္သြားဖို႔ဟန္ျပင္ေနတာေၾကာင့္ အာကာအတင္းဆြဲထားလိုက္သည္။
"အားႀကီးႀကီးျပန္ပါလိမ့္မယ္..."
"သူမျပန္ရင္ ငါကဘယ္မွာသြားအိပ္ရမွာလဲ?..."
"က်ဳပ္နဲ႔အိပ္ေပါ့..."
"မင္းဘာစကားေျပာတာလဲ?..."
ခ်က္ခ်င္းပင္လွည့္ၿပီး အာကာ့အက်ႌေကာ္လံစကိုဆြဲတာေၾကာင့္ အာကာရယ္လိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားသြားစရာမွမရွိတာ...
ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေစတနာနဲ႔ေျပာျပတာ..."
"ဟုတ္ပါတယ္ နွိုင္းရာ...
နွိုင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔လိုက္ခဲ့ေပါ့..."
ဇြဲကိုဝင္ေျပာမွ နႈိင္းကသူ႔အက်ႌကိုလႊတ္ေပးသည္။
"မင္းတို႔၂ေယာက္ခန္းမလား..."
"တစ္ေယာက္တစ္ခန္းေနတာ..."
"က်စ္ အဲ့တာဆို ဇြဲကိုငါမင္းနဲ႔လိုက္ေနမယ္...
မင္းအခန္းကဘယ္မွာလဲ?..."
ဇြဲကိုနဲ႔လိုက္ေနမယ္ေျပာတာေၾကာင့္အာကာ့မ်က္နွာပ်က္သြားသည္။
"ကြၽန္ေတာ့္အခန္းက ဟို ဒီဘက္အခန္းပါ..."
ဇြဲကိုရဲ႕စကားဆံုးသည္နွင့္ အာကာ့အၾကည့္ေတြက နွိုင္းဆီမွာ....
"ေသာ့ေပး..."
ဇြဲကိုလည္း အေယာင္ေယာင္အနနဲ႔နွိုင္းကိုေသာ့ေပးလိုက္သည္။ ေသာ့လက္ထဲေရာက္သည္နွင့္ နႈိင္းကအခန္းဆီကိုဦးတည္ၿပီးသြားေနသည္။
"ေရာ႕ မင္းေခတ္ရဲ႕အခန္းမွာသြားအိပ္ခ်ည္...."
"ျဖစ္ပါ့မလားကြာ...
ဟိုကစိတ္ကႀကီးႀကီးနဲ႔..."
"ျဖစ္တယ္ မင္းသာၿငိမ္ၿငိမ္ေန..."
"မင္းသူ႔ကိုဘာလုပ္မလို႔လဲ?...
မင္းပံုစံၾကည့္ရတာ မရိုးသားဘူး..."
"ငါကသူ႔ကိုဘာလုပ္လို႔ရမွာလဲ? ဟင္းဟင္း..."
အာကာရဲ႕ရယ္သံႀကီးေၾကာင့္ ဇြဲကိုၾကက္သီးေတာင္ထသြားသည္။ ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲထည့္ၿပီး နွိုင္းဝင္သြားတဲ့အခန္းဆီတန္းေနေအာင္ဝင္သြားတဲ့အာကာကိုၾကည့္ၿပီး ဇြဲကိုေခါင္းခါမိသည္။ ဒီေကာင္ဘယ္လိုေမႊဦးမလဲမသိဘူး...
YOU ARE READING
Bittersweet Love (ခ်ိဳခ်ိဳခါးခါးအခ်စ္) (Completed)
Romanceအခ်စ္ကတခါတရံမွာခ်ိဳၿပီး တခါတရံမွာေတာ့ ခါးသက္သက္ေလးနဲ႔ဗ်...
