Remember That I Love You ( Teenage Series #1)

Kabanata 15

Kabanata 15

Contract

Nakaupo ako sa harap ng emergency room habang sabunot ang sariling buhok nang makarating kami sa hospital. 

Nawalan na ng malay ng tuluyan si Stanley  kanina bago pa man siya maisakay sa loob ng ambulansya, doon na ako nilamon ng buong buo na pag- aalala para sa kanya. 

Sobrang bigat ng pakiramdam ko at kahit pag iyak ay hindi ko na magawa pa. 

Mugto ang mga matang tulala lang akong nakatingin sa salamin pintuan ng emergency room. 

My chest felt so heavy because of the pain my breathing gave me. May mga oras pa na hindi ko na maramdaman pa ang paghinga ko. My mind seemed to be being pulled by something I don't know because of my overthinking. 

Anxiety is hugging my whole me from head to toe. Ramdam ko ang pawis ko sa buong katawan. 

My emotions are like a mix in a bowl until it gets to the point where I can no longer feel anything. The feelings I have are just disappearing and coming.

I just feel so empty this time.

"Yearca! Jusko! Pull yourself together!" May umupo sa harap ko at niyugyog ako na para namang babalik ako sa sarili sa kanyang ginagawa. 

I looked at the person who did that to me with my blank eyes. 

"Here, here drink this!" Inabutan ako ni Manager Rafa ng tubig. "Where's your phone?!" Hawak ng mga kamay niya ang naiwan kong bag sa van kanina. 

He opened the pills I have with him and gave me a couple of different tablets. Hindi na iyon mahirap dahil magkakabukod na ang mga gamot ko sa isang lalagyan. 

"My goodness gracious! You have so many missed calls from your father!" Natataranta ang mga tono at galaw niya. 

We have family dinner later. I was invited.  But I don't have energy to attend that shit family dinner anymore because I know they will just cook me again with their words and actions. I'm tired of it. 

I'm planning to ditch that dinner because me and Stanley already had a plan when they send me a message. But look at where we end up. Hospital.

I swear even if Stanley and I don't have a plan, I'll really ditch it and I'll just stay at my condo in BGC. 

Mas pipiliin ko na lamang ang maging mag- isa, tahimik at walang gugulo sa akin. Kaysa naman sa ang dami ko ngang kasama ay wala naman akong maramdaman na kahit sino sa kanila.

Kanina pa paulit- ulit na pumapasok sa aking isipan ang mga salita ng magulang. Pilit ko nga itong iwinawaksi sa isipan kaya lang ay wala akong magawa. 

Guess, they're right I really am always giving people problems. 

Sa puntong ito ay matataggap ko kapag sinabihan nila ako na isang eskandalosa at walang ginawa kung hindi ang pagbubulakbol. 

Lagi ko na lamang hinahatak ang mga tao sa paligid ko sa isang gulo na dapat ay hindi ko naman sila isali. 

I'm always hurting them without me knowing it. 

"You need to go there, Yearca!" No, I wanna stay here! I want to voice that out but I can't speak. 

My mind is clouded with my nonsense thoughts. 

Pilit akong tinayo ni Manager Rafa. Hinawi ko ang kamay niya at masama siyang tinignan. 

I sighed. Freaking calm down, Yearca.