Iki ay boyunca konuşmadık. Aklımdan da çıkmamıştı hiç. Ve yine ben ona olan engelimi kaldırıp mesaj attım ona. O kadar kızgın ve özlemiştim ki terslemesinden korkuyordum. Biz konuştuk baya kavga ettik . Benim en nefret ettiğim düşman Olduğum kızla cok iyi anlaşıyolardı ve aşkımlı canımlı konuşuyorlardı. Bana aşkım demesi gerekirken ona Aşkım demesi çok canımı yakıyordu. Zamanla alışmıştım bu duruma. Ve yine Ağladım o gün , ilk defa bir erkek için bu kadar ağlamıştım. Ve sadece bir erkek bu kadar kırmıştı kalbimi. Ve bundan 2 hafta geçti. Bu sefer o bana olan engelini kaldırmıştı , ve mesaj Attı. Artık ona Karşı pek bişey hissetmiyordum , bunu ona da söylemiştim ve bu sefer yine o peşimi bırakmadı beni sürekli takip etti. Onu her gördüğüm de içimde garip bişey oluyordu. Geçen yaz biz çok samimi olduk. Bu sefer biz aşkımlı konuşmaya başladık. Bana '' hatun '' dedi yüzümde güzel bir gülümseme oldu. Kendine yavaş yavaş bağladı beni.
