DÜŞEN MELEKLER

O Düşen De Ne

Ne güzel bir geceydi bugün böyle gökyüzünde yıldızları bu kadar çok görmeyeli ne çok olmuştu. Yada uzun süredir gökyüzüne bu kadar özenle bakmadığım için ben mi görmemiştim onları acaba sonuçta onlar her zaman gökyüzündeydi yüzlerce yıldır insanoğlu hep hayat mücadelesi yüzünden doğal güzellikleri unutur olmuştu. Çalışma hayatı yüzünden artık çevremde kimse kalmamıştı. Hayatım monotona bağlamıştı sabah uyan, kahvaltı yap, dişleri fırçala, arabana bin işe git, çalış, arabana bin eve dön, sosyal medyada dolaş, uyu, sabah kalk ve aynı döngüyü tekrarla. Hayat mücadelesi verirken hayatı yaşamayı unutur olmuştum. Oysaki çocukken, ilk okulda, lisede, üniversitede etrafımda o kadar çok insan vardı ki isimlerini bile hatırlamıyorum. Şimdi ise kocaman bir yalnızlık yaşıyordum etrafımda kimse kalmamıştı. Ben ve yalnız hayatımdan ibaretti dünya. Yakın zamanda bir sürü kedi alıp eve kapanacaktım neredeyse yalnızlıktan. Evin çatısında yıldızlara baka kalırken ne çokta yalnız olduğumu düşünmüştüm ben böyle. Yıldızlar geceyi aydınlatmalıydı hayatımın yalnızlığını değil.

     Ne kadar süre çatıda uzanmış yıldızları izliyorum diye düşünürken merdivenden gelen sesle doğruldum yanıma biri geliyordu. Merakla gelen kişiye bakarken kapı açıldı ve açıkcası gelen kişiye ağzım düştü. Allahım bu nasıl tabir kendimden utanmalıyım diye geçirdim aklımdan. Karşımda 1.85 civarı kumral ve güzel giyimli erkeği görünce şaşkın bir şekilde kalmış ve sanırım bunu belli etmiştim ki beni kendime getirmek için seslenmişti bana. "Merhaba, korkutmadım umarım sizi." ne korkutması canım gecemi aydınlattın demek istemiştim ama "hayır beyefendi Bi anda ses duyunca şaşırdım" demekle yetindim. O an Bi tebessüm yapıp "anladım ben poyraz, bu apartmanda yaşıyorum. Sanırım sizde burada kalıosunuz daha önce hiç görmedim sizi." Evet 2 yıldır burada kalıyordum ama daha hiç kimseyi tanımıyordum nasıl bir insan olmuştum ben Allah aşkına böyle. Yanımda yaşayan insanları bile görmez olmuştum, yalnızlığı ne kadar zamandır bu kadar içime çekmiştim ben." Evet bu apartmanda yaşıyorum bende adım Rüya , dürüst olmak gerekirse bende sizi ilk defa görüyorum."  Sanki başka birilerini görüyormuşum gibi bir de onu göreyim. "tanıştığımıza memnun oldum Rüya. Kendimden başka birisini görünce bu çatıda ne yalan söyleyeyim şaşırdım." Yoksa o her gece mi çıkıyordu buraya, 2 yıldır buradayım ve daha önce hiç çıkmamıştım hiç yıldızları izlememiştim. Oysaki evi çatısı için tutmuştum. Ne kadar üzücüydü bu düşünce çatısı için tuttuğun evde 2 yıldır uğramamak ben kendimden utanmıştım." siz her akşam mı buraya geliyorsunuz" diye şaşırarak sormuştum. "evet ben her gece çıkıyorum ve yıldızları seyrediyorum beni rahatlatıyor, ve düşünmek için kafamı dağıtıyor." ne yalan söyleyeyim bende bu gece yıldızları seyrederken pek çok yeni düşünceye kaptırmıştım kendimi. "bende ilk defa bu gece geldim ve katılıyorum kafa dinlemek için harika Bi yer bencede" ah ne mükemmel bir geceydi böyle yeni biri ile tanışmış mükemmel bir gece yaşamıştım. Herşey bu kadar harika giderken gökyüzünden yıldız kayıyordu. Yaa ne güzel diye düşünürken yıldız sayısı 10,100,1000 diye artmaya başlamıştı bu da neydi böyle yıldızlar bu kadar çok kayar mıydı? Hayır bunlar yıldız değildi. Biraz korkarak biraz da şaşırarak poyraz döndüm ve ağzımdan yalnızca şu kelimeler döküldü. "o düşenler de ne?"