BEA
2 weeks after matiwasay namang na ilibing ang anak ni Jho. Di din naging madali because everyday akong nasa house nila. Sa loob ng 1 week I can't make hanap a tiyempo if paano ko siya makaka usap. Yes, we're together but hindi ibig sabihin nakakausap ko siya ng matino. Nakatulala lang siya at palihim na umiiyak. Just like now.
"Jho, I have some burger and fries. Take note sa potato corner ko pa binili yung fries" sabi ko pero nakatingin lang siya sa malayo.
"Jho, I can't go here sa loob ng 3 days. I have a flight pa kasi tapos 3 consecutive flights pa talaga so baka mag taka ka na wala ako" sabi ko sabay tabi ng upo sa kanya. "Hi Ja, may fries and burger akong dala pala" bati ko kay Jaja dahil dumaan ito sa harapan namin ni Jho.
"Oy ate, nag abala ka pa. Tataba na talaga ako neto. Di naman kumakain si ate e, ako lang nakakaubos lahat ng dala mong foods" kaya napatingin naman ako kay Jho. Di naman sa payat na talaga si Jho ha, pero she barely eat na talaga these past few days hays.
"Jho, you should eat ng mabuti. Take care of yourself" sabi ko pero nakatulala pa rin siya sa malayo. "Bea, gusto ko ng sundan ang baby ko" naiiyak na sabi niya kaya niyakap ko na lang siya.
"Huwag naman, Jho. Andito pa naman sina ang family mo. They need you." Sabi ko ngunit mas lalong lumakas ang hagol-gol niya.
"But mas kailangan ko ang anak ko. Kasalanan ko to e. Kasalanan ko!" kaya mas lalo kong hinigpitan ang yakap ko sa kanya. Pinagsusuntok niya naman kasi ang sarili niya. "Jho, stop please! Don't hurt yourself" naluluhang sabi ko.
"Pagod na ako. P-pagod na pagod na. Ang baby ko wala na. W-wala na" nanghihinang sabi niya. Kaya hinaplos ko na lang ang ulo niya at hinalikan ang tuktok ng ulo niya.
"Pahinga ka sa akin, Jho. Let me fix you. Kaya natin to. Malalampasan mo to" sabi ko at hinalikan siya sa forehead niya.
"H-hindi ko kaya. G-gusto ko ng magpahinga" wala akong nagawa kundi manatiling yakap siya. Pinilit kong hintayin na tumahan siya. Ng tumahan na siya at nakatulog sa mga bisig ko, hinay hinay ko naman siyang binuhat at dinala sa kwarto niya. Inayos ko ang kumot niya and I fixed yung mga buhok na naka takip sa mukha niya.
"I'll wait for you to heal, Jho. Tutulungan kitang gumaling at makalimot" sabi ko sabay halik sa noo niya. Lumabas naman ako sa kwarto niya at nakita kong naka upo sa sala si Jaja.
"Ja" tawag pansin ko sa kanya.
"Ate, kamusta na si Ate Jho?" tanong niya, nilapitan ko naman siya at umupo sa tabi niya.
"Ayon nakatulog. Napagod kakaiyak. Alam mo naman yon pag pagod na, itutulog niya na lang" sabi ko. Nakita ko namang malungkot ang expression ni Jaja.
"Ate, sa totoo lang nag-aalala ako kay Ate Jho. What if ganyan na lang siya always? Di ko kaya na mawala siya" naiiyak na sabi ni Jaja kay naman hinaplos ko ang likod niya.
"We will help your Ate Jho, no matter what happened we are always here for her. Kahit mahirap na siya paki samahan, iintindihin pa rin natin. Okay ba yon?" sabi ko sabay ngiti.
"Thank you, ate. Mabuti nalang at andiyan ka" sabi niya. Niyakap ko naman siya. "Siya nga pala, Ja. Wala ako for 3 days. Hindi ako makakapunta dito kasi sunod sunod flights ko. Walang free na pilot to take over my flights" sabi ko sabay kalas sa yakapan namin.
"Okay lang po. You're here sa loob ng 2 weeks ang kailangan ka ng mga passengers mo po. Ako na bahala kay Ate" sabi niya. Wala kasi si tita at tito kasi may inaasikaso sila about sa small business nila.
