{Tamamlandı} Sahne Sizin

Son 2

"Benim gözlerimi, burnumu, saçlarımı seviyorsun, bütün bunları seviyorsun, Ali Han. Ancak bir şeyi unutuyorsun. Peki ya ruhumu seviyor musun?"

"Evet, ruhunu da seviyorum. Peki, sen beni niçin seviyorsun, Nino?"

"Kestik!"

Hocalarının sesiyle iki genç de bakışlarını sahnenin aşağısına çevirdiler. Meltem öfkeyle saçlarını çekiştiriyor, diğerleri de sıkıntıyla derin nefesler alıyorlardı. Beşince kez tekrar alıyorlardı ama değişiklik yoktu. İkisi de aynı şeyi yapmaya devam ediyorlardı.

"Çocuklar, anlamadığınız şey ne? Önümüzde sadece iki gün var. Afişler basıldı, biletler satıldı. Bu saatten sonra oyuncu değişikliği de yapamayız. Siz böyle oynarsanız biz ne yapacağız?"

İki genç içlerine sıkıntı dolu bir nefes çekerek sahnenin farklı kısımlarına oturdular. Şirin ve Cenan yıllardır tiyatroda oyunculuk yapan yetenekli gençlerdi. Başrol oldukları her oyun beğeniliyor, salonda tek koltuk bile boş olmuyordu. Dram oynuyorlarsa herkes ağlar, komedi oynuyorlarsa kimse keyfi düzelmeden salondan ayrılmazdı. Tiyatro oyuncularının pek ilgi görmedikleri ülkelerinde bile ikisi sosyal medyada yoğun şekilde takip ediliyorlardı. Onlar için yapılan editler yüksek sayda izlenmeye ulaşıyor, kamera arkası görüntüler paylaşılsın diye talepler alıyorlardı. Buna güvenen tiyatro sahibi de uzun zamandır planlanan "Ali ve Nino" sahnesi için ellerindeki en değerli oyuncuları başrol seçmişti. Tüm oyuncular metni okumuş, kendi aralarında provalar yapmışlardı. Herkesin hocalarının eşliğinde prova yapması ise bir hafta önce başlamıştı ve bu süreçte değişmeyen tek şey vardı. Şirinle Cenan duyguyu geçiremiyorlardı.

"Oynadığınız karakterler öyle derin ki, sahnede devleşmeniz gerekiyor. Hem aşkınızı, hem aranızdaki engelleri, hem de birbirinizi sevdiğiniz için hissettiğiniz acıyı seyircilere hissettirmelisiniz."

Kadının söylediklerini zaten bilen ikili başlarını yerden kaldırmıyorlardı. İkisi de bir çok kez hem kitabı okumuş, hem de filmi izlemişlerdi. Daha yeni aldıkları kitaplar okunmaktan, çizilmekten, not alınmaktan yıpranmıştı. Ayrı-ayrı yaptıkları provalarda sorun yoktu. Birkaç kez arkadaşlarının gözlerinin dolduğunu bile görmüşlerdi. Sorun aynı sahneye partner olarak çıktıkları an başlıyordu. Bakışlarının buluşmasından bile nefret eden ikili "Ali ve Nino" gibi aşıkları birbirlerine bakarken oynayamıyorlardı.

"Belki de bizi partner yapmadan önce bize sormanız daha iyi olurdu."

"Eğer bana sorulsaydı kazık kadar olmalarına rağmen kedi köpek gibi kavga eden iki dangozu başrol yapmazdım her halde."

Meltemin çıkışının ardından salondaki herkes sessizliğe büründü. Cenan anında söylediği şey için pişman olmuştu. Evet, onlar da durumdan memnun değillerdi ama en çok zorlanan hocalarıydı. Yıllarca kadın da en yetenekli oyuncularını başrol yapmak istemişti. Bazı metinler vardı ki, eline aldığı an zihninde canlandırdığı isimler Cenan ve Şirin oluyordu. Yapabiliyor muydu? Elbette hayır. Gerekmedikçe ikisini aynı sahneye bile çıkaramıyordu. Partner yapması mümkün değildi. Müdürün ona sormadan ikisini başrol yaptığını internet sayfalarında paylaştığı duyurudan öğrendiğinden beri her günü baş ağrısıyla geçiriyordu. Ortada ise hiçbir şey yoktu.

"Ne yapmayı düşünüyorsunuz? İki gün sonra bu salon ağzına kadar dolu olacak. Kim için? Sizin için. Karşılarına geçip ne diyeceksiniz? Çok özür dileriz. Siz bizi izlemek için uzun süredir bekliyorsunuz ama bizim yaptığımız tek şey birbirimizden nefret etmek. O yüzden geldiğiniz gibi defolup gidin falan mı diyeceksiniz?"

Şirin bu duruma daha fazla dayanamayacağını anladığında ayaklandı. "Burada çalışmamız her istediğinizi yapacağımız anlamına gelmiyor. O duyuruyu yapmadan önce sormalıydınız. Birlikte çalışmak ister misiniz?" Hızlı adımlarla sahneden inip ön koltuklardan birinde duran çantasını aldı. Çıkışa doğru ilerlemeden önce Meltemin gözlerinin içine bakarak "Sorsaydınız istemediğimizi söylerdik," diye tısladı.