The Girl Under His Red Sheets [The Rozovsky Heirs 2]

CHAPTER 11

Chapter Eleven

At Your Service

"Trouble?" napatuwid ako ng upo ng sumalampak si Toine sa harapan ko.

I was at the library. Alam niyang kapag gusto ko ng katahimikan dahil sa mga bumabagabag sa akin ay dito ako pumupunta.

Isang linggo na ang lumipas simula ng halikan ako ni Soraia sa party na iyon pero hanggang ngayon ay kusa pa rin akong binabalikan ng mga alaala.

Pure silence was enough for me to remember how soft her lips were. Pakiramdam ko kapag inalala ko pa ng maigi ay malalasahan ko pa iyon.

Damn her.

"Not a big thing. I just want to rest for a bit."

"Rest, huh?" he mocked. Umiling ako dahil wala na naman akong kawala sa kanya. "Is it because of those stupid Chinese?"

I nodded as a response kahit na ang totoo, kahit gulo rin iyon at malaking isipin ay mas matimbang sa akin ang mga nangyayari ngayon sa pagitan namin ni Soraia.

My brother gave me advice, but my head drifted away from the real topic. Walang ibang pumasok sa utak ko kung hindi ang araw-araw na pangungulit sa akin ni Soraia tungkol sa proposal niyang maging alipin ko kapalit ng walang kasiguruhang meeting sa kanyang ama.

I was honest with her when I told her how stupid she was for thinking about that dahil kahit na malakas ang atraksiyon ko sa kanya ay totoong wala namang pinagkaiba para sa akin ang mga babae. I can get a fine girl anytime I want and she was not that really special. Kahit mga anak mayaman o may posisyon sa lipunan ay kaya kong makuha ano mang oras ko gustohin. There was nothing she can offer that I already could get for free. Wala akong mapapala kung aalipinin ko siya. Masyadong mababang offer iyon kapalit ng oras ko.

Toine was convinced that I was bothered by other stuff. Mabuti na ring iyon ang paniwalaan niya kaysa ang mga totoong naiisip ko dahil kapag nalaman niya ay mas mababaliwan lang siya sa akin.

I scratched my right eyebrow when I saw Soraia's name popped on my screen after I study for my exam tomorrow.

Slave:

Hindi ako titigil Thelonious hangga't hindi ka pumapayag. Wala akong pakialam kung makulitan ka sa akin. It's important to me. Alam kong kalabisan at walang kwenta ang kapalit pero wala akong maibibigay sa 'yo. We're broke. Kung hindi naman ay hindi rin naman ako magmamakaawa sa 'yo. Please, just one meeting? Hear what he wanted to say, please?

I did not reply. I always hate the thought of people wanting me because of what I can give to them. Kaya rin wala kaming masyadong kaibigan ni Toine dahil lahat ng tao ay gusto lang makatikim ng kung anong kaya naming ibigay. We can literally turn stone to something valuable. Ang isang taong walang kwenta ay kaya naming bigyan ng pangalan sa lipunan. That's what Rozovsky's do, fucking magic.

My phone beeped again. I lazily glanced at my screen.

Slave:

Tell me what do you want? Anong kailangan kong gawin para pagbigyan mo ako?

Slave:

Thelonious, please? How about a year of being your slave, huh? Hindi pa ba sapat 'yon? You can tell everyone in the university that you are my master. Kahit ano gagawin ko.

Umiling ako't imbes na sagutin ang mga texts niya ay iniwan ko lang ang aking telepono sa lamesa at lumabas para hanapin si Toine. I needed fresh air and ears to listen to me, but my brother was nowhere to be found.

"Where is he?"

"Sir Thelonious ang sabi po ay kasama sila Sir Nial. Pinapasabi na mag-aral ka na lang daw para bukas at huwag na silang sundan sa club."