Chapter 7 - කුමාරයා

116 33 10
                                    

පහුවෙනිදා උදෙන්ම මම ග්‍රේට් හෝල් එකට ගියේ මට එදා උදෙන්ම තිබුණු පලවෙනි වැඩේ උන මින් සූව ආයෙ යාළු කරගන්න එකටත් එතකොට වෙලාව ඇති නිසයි. ඇතුලට යද්දිම අයියා මාව දැකලා අත වැනුව නිසා මං හිතන් ආව විදියටම කෙලින්ම අයියයි මින්සූයි ළඟට ගියා.

"ගුඩ් මෝර්නින් අයියේ."

ඒ ගමන්ම නොදැක්ක වගේ අහක බලන් හිටපු මින් සූටත් ඇඟිල්ලෙන් අනින ගමන්

"ඒ... මේ..... ඒ..."

ඇහුනේ නැති ගානටඑයා මගේ අත් ගසල දැම්මත් මං නම් වෙනද වගේම වැඩේ අත ඇරියෙ නෑ.

"මොකද්ද අනේ. අහන්නකෝ. අයියෝ තාම තරහද. මං හිතල කලේ නෑනේ."

" අයියෙ මට නම් ඔය මාළිගාවට යන පාර වැරදිලා ආපු අය එක්ක තතාවක් නෑ."

" මොකා ?"

"අපිව හලල දැන් ඉතිං ආශ්‍රය කරන්නේ කුමාරයෝනේ. ඔහොම යන්කෝ."

"මොනාද ඔයා කියවන්නේ පිස්සුද? මොන කුමාරයෙක්ද ?"

"අනේ මේ බොරුවට රඟපාන්න එන්න එපා."

" මෙයාට මොනා වෙලාද ? මොනව කියනවද මන්දා."

එතකොටම එතනට කඩාගෙන බිඳගෙන ආව කැස්ට තව ටිකෙන් අයියවත් පෙරලගෙනයි නවතින්නේ.

"මේ.......... ඔයාල ඒක දන්නවද........ "

"කැස්ට ඇයි මොකක්ද ?" (අයියා)

"ලිය..... ලියම් එයා ...... "

කැස්ට හුස්ම ගන්නේවත් නැතුව කතා කරන්න හදපු විදියට මං නම් හිතුවේ ලියම්ට මොකක්හරි කරදරයක් වෙලා ඇති කියලයි.

" ඇයි ලියම්ට මොකද ?"

"නෑ නෑ එයාට මොකුත් නෑ."

"එහෙනම් මොකද මේ ? මුලින්ම හුස්ම අරන් ඉන්න."

අයියා එහෙම කිව්වත් කැස්ටට නම් ඒකට සිහියක් තිබුනේ නෑ.

"ඔයාල දන්නවද ලියම්.... එයා කුමාරයෙක්ලු"

"මොකෙක් ? කැස්ට ඒ පාර ඔයත් උදෙන්ම විකාර කියවන්න පටන් ගත්තද?"

මං මූණ නරක් කරගෙන එහෙම ඇහුවේ ආයෙ ලියම් ගැන කියල මින් සූව තව තරහ ගස්සන ඕනෙ නැති නිසයි.

The First Daughter | On HoldDove le storie prendono vita. Scoprilo ora