Rose pov
Ik zit nu al een paar weken in de inrichting. Met Tom praat ik niet meer. Nikki komt wel nog elke dag langs. Met mij gaat het ook al weer stukken beter. Door therapie heb ik geleerd alles achter te laten en zijn we erachter gekomen dat als ik echt beter wil worden ik de Holland familie moet loslaten. Ik mag wel contact houden met Harry en Nikki, maar ik moet wel verhuizen. Hierdoor heb ik besloten om te verhuizen naar Woking in Engeland. Ook heb ik een baan weten te bemachtigen bij Mclaren Technical Centre. Het voelt eindelijk weer alsof ik mijn leven op de rails heb. Vanaf morgen mag ik eindelijk in mijn appartement gaan wonen. De afgelopen 2 weken mocht ik buiten de inrichting komen om alles te fixen voor mijn appartement. Ik hoor geklop op de deur en kijk op. 'Bezoek' zegt de verpleging. Nikki komt naar binnen lopen. 'En ben je al bijna klaar met inpakken?' vraagt ze. Ik knik. 'Vind je het spannend?' vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. 'Ik heb er vooral zin in' zeg ik eerlijk. 'Ik ben echt heel erg trots op jou' zegt ze. Ik geef haar een knuffel. 'Harry heeft een baan te pakken bij een nieuw project in de verenigde staten' zegt ze. 'OH echt wat leuk. Feliciteer hem voor mij'. 'Zal ik doen' zegt ze. 'Zullen we gaan?' vraagt ze. 'Gaan naar waar?' vraag ik verbaasd. 'Je huis' zegt ze. 'Ik mag morgen pas weg' zeg ik. 'Je mag vandaag al' zegt de verpleging. Mijn mond valt open van de verbazing. 'Echt?'. Iedereen knikt. Ik spring op en sluit mijn koffer. 'Iedereen echt super bedankt' zeg ik tegen de verpleging. 'Jij succes met je nieuwe baan en veel plezier'. Ik geef iedereen een knuffel en loop naar buiten.
Nikki loopt mijn appartement in en kijkt rond. 'Oh wat leuk' zegt ze. 'Oh hou echt van de kleuren. Oh en die keuken echt prachtig' en zo loopt ze nog wel een kwartier rond. 'Zullen we even snel boodschappen doen en daarna moet ik toch echt weer terug naar kingston' zegt ze. Ik knik en pak mijn boodschappen tas.
Als we alles klaar hebben kijkt ze mij aan. 'Heel veel succes en je kan mij altijd bellen' zegt ze. 'Ja dat ga ik doen' zeg ik. 'Dankjewel voor alles. Ik weet niet wat ik zonder u heb moeten doen'. Ze trekt mij in een knuffel. 'Dankjewel dat je mijn dochter wilde zijn' fluistert ze. 'Ik zal altijd uw dochter blijven'. Ze veegt wat tranen weg en loopt dan naar buiten. Ik kijk haar na en ze kijkt nog even omhoog. Ik zwaai naar haar en ze zwaait terug. Ik kijk tot ze weg rijd en draai daarna om en zucht. Wij wisten op dat moment dat we elkaar hier na nooit meer zouden zien en dat was goed!
EINDE
Lieve lezers
Ik wil jullie bedanken. Dank jullie wel voor alle reads en alle stemmen. Ik heb met veel plezier dit verhaal geschreven. Ik had nooit verwacht dat dit verhaal zoveel van jullie zou bereiken. Helaas is dit verhaal na 3 jaar afgelopen. Dit is het moment dat we allemaal afscheid nemen van Rose, Tom, Sam, Harry, Harrison en onze queen Nikki.
Natuurlijk wil ik wel weten wat jullie meest favoriete moment was in dit boek en waarom dat precies was. Dus comment dat alsjeblieft dan kan ik dat met veel plezier leven.
Ook heb ik natuurlijk nog andere boeken die jullie kunnen lezen.
Nog een keer DANK JULLIE WEL en tot ziens
xx Francisca
