Marina yavaşça evine girdi yine boş ve sesizdisesizlik onu mutlu ediyordu çünkü ses olduğunda sadece bağrışlar olurdu.
Marina kendidini yatağına attı ve ağlamaya başladı kimsenin onu sevmediğini biliyordu , değersiz olduğunu, gereksiz olduğunu ama... Neden yüzüne vuruyorlardı ki o salak çocuk onunla konuşmuyordu bile
Sıkıntı o değildi sıkıntı insanların ona duygusuz gibi davranması , istemediği bir görev verilmişti ve baji dene çocuk ona gelmeyeceğini söylememişti.
Salak gibi bekledi orda iki saat amabiraz düşündü Marina , haklıydı aslında gelmemekte Keisuke sonuçta Marina gibi iğrenç biriyle kim konuşmak ister ki
Marina toplum baskısının altında kalmış ailesi tarafından sevilmeyen bir kızdan başka kimse değildi babası kız olduğu için Onu asla sevmedi Annesi Marina'yı derslerinde başarılı olmadığı sürece sevmiyor
Marina için bunlar normaldi O sevilmeyi hak etmeyen acınası biriydi ve bu onu acımasız birinden başkası yapmıyordu.
Bazen ölmeyi düşünüyordu ama Bunu yapıcak cesareti yoktu her gece lanet ederdi bu yüzden kendine
Evden çıktığında "umarım bugün ölürüm" derdi
Her sabah uyandığında sinirlenirdi Neden uyanmıştı ki !
Yatağından kalktı ve ağladığı için parlayan mavi gözlerini sildi ardından gardolabın da sakladığı
"Kötü anılar defterini çıkardı"
Ve içine yazmaya başladı duygularını bir tek o defter anlıyordu onu Yazıyordu çünkü kimse dinlemiyordu
Yazarken bile ağlamak istiyordu
O defter onun duygularıyla doluydu Kimsenin bilmediği acı ve karanlık Duygularla
Ve bu duygular her gün , her gün suratına vuruyordu insanlar tarafından
Bir lanet insanda sevemez miydi onu ?
Bu kadar mı iğrençti ?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
