Sad Song| [Oneshot]

❥︎01

"ආ පූතෝ...උයා කූද නන්නේ...කූ කූ එල්ල මේත...තුතී උයාට කාදල කලන්නේ නෑ..."

ලෙක්චර්ස් ඉවර වෙලා ගෙදර යන්න බස් හෝල්ට් එකට ආපු ටේහ්‍යුන් හැරිලා බැලුවේ බස් හෝල්ට් එක ඇතුලෙන් ඇහුනු ලස්සන කටහඩට.

සෝල් යුනිවසිටි එකේ මනෝවිද්‍යාව පිලිබද මහාචාර්යවරයා වුනු ටේහ්‍යුන්ව දැකපු කිසිම කෙනෙක් ඔහු මහාචාර්යවරයෙක් කියලා හිතන්න නැතුව ඇති.කොච්චර සල්ලි තිබුනත් ටේහ්‍යුන් කැම්පස් ආවේ ගියේ බස් එකේ.තනි වාහනේක ඒසී අස්සේ රිංගන් ඇවිල්ලා කැම්පස් එක ඇතුලේ ලොකු කමට ලොකු වාහනේකින් බහිනවට වඩා,අනිත් සාමාන්‍ය මිනිස්සු වගේ බස් එකෙන් ඇවිල්ලා බැහැලා,ළමයින්ට උගන්වලා ආපහු යන එක ටේහ්‍යුන්ට ලොකු සතුටක් වුනා.

පොඩි වහලකින් ආවරනය වුනු ඒ බස් හෝල්ට් එක ඇතුලේ හිටියේ තරුනයෙක්.ගොඩක් ලාබාල පෙනුමක් තිබුන ඒ තරුනයා තමන්ගේ ළගට වෙලා කන්න මොනවා හරි ඉල්ලන පූසව ළගට ගන්න උත්සහ කරමින් හිටියා.පෙනුමින් තරුනයෙක් වුනත් ඔහුගේ කතා බහේ යම්කිසි වර්ධනය නොවුනු බවක් ටේහ්‍යුන් දැක්කා.

"පූත් උයාට බඩගිලිද? තුතීතත් බදගිනී.ඒත් කල්ල මුතුත් නෑ." ඒ වචන ටික ටේහ්‍යුන්ගේ අවදානය තවදුරටත් ඒ තරුනයා වෙත ඇදලා ගන්න සමත් වුනා. කුඩා දරුවෙකුගේ මෙන් වුවද ඔහුගේ ඇදුම්වල කිසිම අඩුපාඩුවක් නොදුටු නිසා ඔහු පොහොසත් පවුලක කෙනෙක් බව ටේහ්‍යුන් අනුමාන කළා.

එහෙත් කිසිදු ගමන් මල්ලක් හෝ නොමැතිව තනිව බංකුව මත වාඩිවී සිටි ඒ තරුනයා දුටුවිට ටේහ්‍යුන් තුල හටගත්තේ කුතුහලයක්.බස් හෝල්ට් එකේ සිටි කිසිවෙකුත් ඔහුව නොහදුනන බව,අනෙක් අය ඔහු දෙස බලන ආකාරයෙන්ම ටේහ්‍යුන් තේරුම් ගත්තා.

"හායි,ඔයා තනියමද මෙතන ඉන්නේ?"විවිදාකාරයේ මිනිසුන් ඒ තරුනයා දෙස අමුතු ආකාරයෙන් බලමින් යන විට ඔහුගේ ආරක්ශාව ගැන බියක් දැනුනු නිසාම ටේහ්‍යුන් ඇසුවා.

ටේහ්‍යුන්ගේ ගැඹුරු කටහඩ ඇසුනු ඒ තරුනයා ඔහුගේ දිදුලන කාන්තිමත් ඇස් ලොකු කර ටේහ්‍යුන් දෙස බැලුවා.
ඒ බැල්ම නිසා ටේහ්‍යුන්ගේ හදවත මොහොතකට නතර වීමටත් ගියා.