Under the Falling Leaves

II. Unexpected Guest

~ • | • ~

ETHAN

Today is just another day, one week 'till the classes starts. I woke up early and got ready for my morning shift. I went to my small kitchen and reached out for a box of cereal and a glass of milk. After that, I took a quick bath and wore my clothes. The sun was just about to rise, the wind was cold and refreshing. I went outside and closed the gate of the apartment. I brought my bike with me and rode it.

I am driving against the refreshing wind of the morning breeze. The sun was slowly illuminating the vast sky. Hindi naman gano'n kalayo ang café na pinagtatrabahuhan ko dito sa bahay ko, it's also within Gangnam. I just use my bike to save time na rin.

Habang tinatahak ko ang bike lane ay may ilan akong nakakasabay, ang iba ay para mag-exercise at iba naman ay para mamasyal.

Bawat umaga dito sa Korea ay nakakagaan ng loob. Parang ang liwanag at chill lang ang atmosphere. May mga makikita kang nagj-jog sa gilid habang ang iba naman ay abala para makahabol sa bus. This is the daily life in Gangnam, one of the busiest place in Korea.

Nagpatuloy ako sa pagb-bike hanggang sa makarating ako sa La Café: my workplace. Na-open na ni Sir Heo-suk ang Café, katulad ng palagi niyang ginagawa. Bilib talaga ako sa taong 'to kasi bukod sa maaga siyang nagigising at kahit siya ang owner, tumutulong pa rin siya sa mga employees, at sa edad niya ay napaka-successful na niya.

Sir Dong Heo-suk is the owner of La Café. He's a 22 year-old businessman, a pure Korean citizen. He is 6 feet tall, bagsak ang itim niyang buhok at nangungusap ang itim niyang mga mata. He has a well-built physique and some of our customers were visiting this café just to see him. Sir Heo-suk is undeniably attractive, he's also kind not just to the customers but also to his employees.

"Good morning, Geum-shi!" Yes, he knows how to speak in English. Sabi ko naman na I can speak and understand Korean but he insisted on communicating with me using English language. He said that he wanted to train himself para kapag nagka-international branch ang La Café ay hindi na raw siya mahihirapang makipag-usap.

"Good morning, seonsaengnim!" pagbati ko pabalik. Kasalukuyan akong nag-aayos ng mga table at upuan.

Ilang minuto pa lamang simula nang magbukas kami ay may mga customer na agad na dumating. Ang iba ay mga employee ng iba't-ibang kumpanya na dito naiisipang tumambay tuwing coffee break. At siyempre, hindi mawawala ang mga taong pumunta lang dito para pagnasahan si sir Heo-suk.

I sighed.

"What's the matter, Ethan? Are you okay? Need medicine?" Nagulat ako ng biglang nagsalita si Sir Heo-suk na nasa likod ko pala. Tinapik-tapik niya ang likod ko.

"I-I'm okay, I'll get back to work." Naglakad ako papunta sa kusina at kunyaring nag-ayos ng mga kagamitan. Hayst! Ito na naman ako! Ethan, pull yourself together! Tinapik ka lang, okay?

By the way, I am Geum Ga-eul, but I go by the name Ethan. A half-Filipino, half-Korean citizen. I have been living alone in a small apartment for almost two years. Ever since, ako na ang nagpapaaral sa sarili ko, ako ang nagbabayad ng bills, rent, at iba pa.

Matapos kong mag-ayos sa loob ay umupo muna ako sa counter. Hindi nagtagal ay may lumapit dito at um-order. Blangko ang utak ko kaya tanging sa order niya lang ako nakatingin. Habang hinahanda ang order niya ag nagulat ako ng bigla siya nagsalita.

"Hi," sabi niyo dahilan para mapatingin ako sa mukha niya. Napaawang ang aking bibig ng masilayan ko ang kaniyang mukha. I can't say anything, he's undeniably handsome.