Είχε ωραια μάτια και αδιαπέραστη φιγούρα
Την ονόμαζες Γαλλίδα μα περισσότερο ήταν η ωραία της Ρόδου ,
ήταν το κορίτσι μου.
Ο έρωτας μας δεν συνάδει με τα καθαυτά αστέρια και φεγγάρια,
αλλά αντανακλάσεις και όμορφα ερωτικά τυλιγματα.
Μια ωραία μορφή θα χαρακτηριζόταν από περαστικούς, εγώ βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να μην είμαι περαστικός αλλά διπλανό στήριγμα.
Ένα γλυκό πρόσωπο που εχω την ευκαιρία να βλέπω με όλες του τις εκφράσεις -ποσο με λυγίζει-
Το σώμα της σα να πλησιάζει ήλιο καίει, όμως εν τελει καταλήγει πάνω μου.
Αυτά τα όμορφα μάτια που καταστρέψανε κάθε ίχνος ελπίδας για τον ουρανό καθώς έγιναν ο ουρανός ο ίδιος.
Αυτή ελκυστική αύρα, δώσε την μου
να με περιτριγυρίζει μια ζωή ώσπου θα την κάνω έναν καπνό με την καρδιά μου
Έρωτας είναι τα κουνημένα βλέφαρα όταν διψά για άγγιγμα και τα χείλη της όταν το απολαμβάνει.
Άσε με σε ένα καμπαρέ να περιμένω να γυρίσει όταν θα φεύγει κι ας γίνω στάχτη.
YOU ARE READING
Ποίηση του ανεξερεύνητου εγώ μου.
PoetryΔεν κατατάσσομαι ποιηταί εγώ, είμαι ενα ανεπιτήδευτο σκουπίδι που στα κρυφά γράφει και μιλάει στα φαντασματα. //Αφιερωμένο σε όσους γράφουν, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό // Συλλογίζομαι τον πόνο σα και τον καταλαβαίνω, πονά να γράφεις, ομως ο άγνωστο...
