7. Dromen en herrinneringen

7 0 0
                                    

Isa schrok op. Meteen zat ook Leon rechtop.
"Wat is er?" vroeg hij.
"Die lach, die ene lach", zei Isa.
"Wie, wat bedoel je?"
Isa keek Leon aan en vloog in zijn armen.
"Ik herrinner alleen die lach nog", fluisterde ze in zijn oor.
"Welke lach? Die uit je droom?"
Isa knikte.
"Rustig maar", zei Leon om Isa's ademhaling te laten dalen. "Wil je wat gaan wandelen?"
Isa knikte en ze liepen naar de tuin.

Tessa deed haar ogen open. Naast haar lag Arno. Ze hoorde hem zachtjes snuken. Ze zag op Isa's nachtkastje een kopje staan. Maar zelf lag Isa niet in haar bed. En ook Leon was er niet.
Tessa stond op, keek uit het raam. Gelukkig, in de tuin zaten Isa en Leon.
De klok gaf 8 uur aan. Even douchen. Tessa nam haar spullen en liep naar de badkamer.
Tessa legde haar spullen op het rekje en keek naar haar spiegelbeeld. En toen ... Alsof al haar kracht wegvloeide viel ze neer op de grond.

"Waar is Tessa?" Arno kwam de tuin in.
"Hoezo? Is ze niet binnen?" vroeg Isa.
"Nee", zei Arno.
"Misschien is ze gaan douchen", zei Leon.
Arno schudde zijn hoofd. "Haar spullen liggen er wel, maar zelf is ze niet."
Isa stond op en liep naar de badkamer. Het raam stond open en er lag een briefje op de vensterbank.
Ik heb Tessalina, tot binnekort. Of misschien tot nooit meer.

Zwart Wit of Grijs.3Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu