Zwart Wit of Grijs.3

11. De koning doet raar

De koning liep de serres in met Isa en Leon achter hem.
'Papa, ga je nu eindelijk vertellen wat er aan de hand is?'
'Isa, wat ik je nu ga vertellen is een groot geheim van je moeder en mij, maar ik moet het nu gewoon zeggen aan beide. En ik heb ook besloten Isa, dat je die Eeuwige Liefdesgelofte niet moet doen als je je er niet goed bij voelt.' Isa wist even niet meer wat ze moest zeggen. Ze voelde dat Leon een kneepje in haar hand gaf. Ze keek hem aan en glimlachte.
'Papa', zuchtte Isa en ze keek har vader aan. 'Pap, ik zeg niet dat ik de gelofte niet wil afleggen, maar gewoon niet nu. Ik ben 15 bijna 16. En alles wat er is gebeurd. Mama die ziek is, de ouders van Leon en Arno die verdwenen zijn. Tessa die verdwenen is... Het is allemaal een beetje vreemd en moeilijk nu. Ik kan het gewoon nu nog niet. Ik ben niet klaar om me op deze leeftijd al een belofte te doen die me nog sterker bind dan het huwelijk.' Isa wou nog zoveel meer zeggen, maar ze kon de rest gewoon niet verwoorden. 

'Hoor ik dat goed?' Isa kon wel flippen bij het horen van de stem die bij die bemoeizuchtige raadgever hoorde. Maar ze hield zich in, haalde diep adem en richtte zich tot Igor 'Bemoei u er niet mee.' Maar Igor negeerde haar en liep rechtstreeks naar de koning. 'U laat dit toch niet toe uwe majesteit?'

'Mijn dochter is oud genoeg om zelf haar beslissingen te nemen. Ik zal haar er dan ook niet toe dwingen om iets te doen waar ze zich niet goed bij voelt.'

Isa wist het niet zeker, maar ze zag dat Igor iets in het oor van haar vader fluisterde en hij liep toen kwaad weg. Isa begreep er niets van, maar haar vader keek roerloos voor zich uit en zei niets, alsof hij aan het dromen was, aan het mijmeren over van alles.
'We moesten maar eens gaan', zei Leon opeens en hij trok Isa aan haar arm terug mee naar buiten. In de tuin kwamen ze Arno tegen.

'Waar gaan jullie naartoe?'
'Naar huis', antwoorde Leon alleen, maar de blik in zijn ogen zei iets meer. Iets wat Arno blijkbaar wel begreep en hij volgde Isa en Leon naar de Spiegelhal en liepen door de spiegel naar Isa's kamer.

'Waar was dat voor nodig?', vroeg Isa toen ze veilig haar kast sloot.  'Ik vertrouw die Igor voor geen meter, wat was er mis met Rembrandt?'

'Geen idee, maar die man, ik heb hem nog geen vijf minuten onder ogen moeten komen en hij hangt me de keel nu al uit', zei Arno. Isa zei niets en zat stilletjes op haar bed. Die blik in haar vaders ogen na dat gefluister met Igor beviel haar niet. Er was iets raars aan de hand, zowel met haar vader, als met de ouders van Leon en Arno, als met haar moeder, Tessa en die Igor Lom zelf. Ze vertrouwde het allemaal niet meer. Het was gewoon vreemd.

'Isa, gaat het?' Isa keek op naar Leon. 'Je snapt me toch?' Leon knikte en ging naast Isa zitten en sloeg zijn arm om haar heen. 'Ik begrijp je volkomen en sta volledig achter je keuze.'

'Ja, je moest zijn gezicht zien toen dat gelofteding ter sprake kwam.' lachte Arno, maar met één blik van Isa deed hij er het zwijgen toe.