Valentinus zat aan het bed van zijn vrouw. Zich sterk te houden.
Hij dacht aan zijn dochters die die middag opzoek waren gegaan in de bib naar informatie over de afgelopen dagen. Hij vond het erg dat ze na zo'n moeilijk schooljaar weer als de vakantie begon in de problemen zaten.
Het ijlen van zijn vrouw haalde hem uit zijn gepeins. Snel maakte hij een doek nat en legde die op Flora's hoofd.
"Mijn lieve Flora. O mijn lieve, lieve Flora. Wordt alsjeblieft snel weer beter. Alsjeblieft. Laat me nog een keer die ene lach van je zien en horen. Dan weet ik dat alles goed komt."
...
Mark en Leyla waren in het kasteel nog steeds niet gevonden. Geen wonder. Ze waren onderweg naar de keuken allebij bewusteloos geslagen en daarna ze daarna weggesleept.
"Waar zijn we?" vroeg Leyla voor de hondertste maal aan haar man.
"Dat weet ik niet", was diens reactie.
Een koude windvlaag vloog over de koude grond van het lokaal waar ze zaten. En toen gebeurde het. Die ene lach. De ene wraaklustige en enge lach. En schaduw trok voor de deur. Het grote silouet deed de koning aan iemand denken, maar de koningin kroop bij haar man.
"Wie bent u?" vroeg ze.
Maar de man zweeg.
"Wat bent u van plan?" vroeg Leyla weer.
En weer zweeg de man.
"Waar zijn we? En hoe zijn we hier gekomen?" vroeg Mark dit keer.
En natuurlijk hield de man zijn mond.
"Wanneer laat u ons gaan?" vroeg Leyla met een klein stemmetje.
De man lachte en hield abrubt alsof een dirigent met een stopbeweging hem het zwijgen oplegde.
"Hou op met jullie topische vragen. Ik ben jullie ondanks dat jullie hier zitten jullie niets verschuldigd. Het enige wat ik wel kan zeggen is dat een oud koningkrijk weer zal opstaan."
JE LEEST
Zwart Wit of Grijs.3
AcakDe twee meisjes Isa en Tessa komen erachter dat ze uit een andere wereld komen. Zoekend naar hun echte identiteit komen ze steeds dichter bij de waarheid, maar ook bij het gevaar. Isa blijft maar aan de woorden van Esmeralda denken. Waarom zei ze da...
