içerden suratına doğrultulmuş bir silah görünce sanırım herkez şaşırır.içerde tanımadığım kişiler vardı.içeriye girmek istedim.ilk adımı atar atmaz silah daha çok üstüme geldi.bunlar olurken arka tarfımdan da hiç ses gelmiyordu kuşkulanmıştım.arkamı yavaşca döndüm.hepsinin nefesi kesilmişti sanırım.silahı doğrultan adam silahını indirmeden''hemen gidin buradan yoksa sizi öldürmek zorunda kalacağız''ne kadar tuhaf dışarsı hastalıklılaRla dolu ama adam hala daha insan öldürme peşinde. ne kadar saçma insanlar var.
eşyalarımızı yerden alıp tekrar merdivenlerden indik.kapıdan çıktığımızda kimsenin konuşmaya cesareti yoktu.sokağın başına geldiğimizde okulun oradan bir sesin bize yaklaştığını fark ettik.uzaktaydı fakat boyundan mahmutun olduğu anlaşılıyordu.bize doğru geldikçe herkez ne yapıcağanı şaşırdı.ağzından kanlar akıyordu.bize çok yaklaşmış olmasına rağmen kimse hareket bile etmiyordu.mahmutun fatihin üstüne atlamasıyla hepimiz kendimize geldik ve silahlarımızla saldırdık.fakat gecikmiştik fatih çoktan ısırılmıştı.mahmutu onun üstünden attıktan sonra fatihin yanına yaklaştık heryeri kanlar içindeydi.bir anda geçmişi anılarımı hatırladım hepsi bir anda gözümün önünden geçti.gelen zombilerin sesiyle uyandım.bir sürü halinde bize doğru geliyorlardı.onlarla savaşamıyacağımızı anladıktan sonra koşmaya başladık fakat onlar heryerden geliyorlardı hepimiz ayrılmak zorunda kaldık.peşimdeki zombileri atlattıktan sonra bizimkileri bulmaya çalıştım tek tek sokakları dolaştım fakat hiç kimseden bir iz yoktu o geceyi geçirmek için içi boş bir eve girdim içerde hiç kimsenin olmadığından emin olduktan sonra kapıyı ve pencereleri iyice örttüm daha sonra yatmak için bir yer aradım fakat her yer pisdi.bende bulduğum kağıtları yere serip üstünde uyudum.büyük bir sesle uyandım.hemen pencerelerden birini açtım. dışarısı insanlarla doluydu havada ise 5-6 tane helikopter dolaşıyordu.insanların üstünde turuncu bir kıyafet vardı.hepsi binaları tek tek kontrol ediyordu.tam pencereden geri çıkarken kapıdan sesler gelmeye başladı.bende zorlanmasınlar diye eşyaları geri çektim içeri girmeleriyle silahlarını üstüme doğrulttular.beni zombi zannettiler galiba.yaşadığımı anlayınca silahlarını indirdiler ve birisi benim dışarı çıkmamı istedi.kapının önünden geçerken tüm gözler üstümdeydi.dışarı çıktığımda benim 10 larca insan da binalardan dışarı çıkarılıyordu.hepimizi yolun ortasından hizada tutarak yürüttüler.genişce bir meydana çıktık birkaç asker ellerinde cihazlarla herkezin gözünü kontrol ediyorlardı.tabii onlar için çok önemli bu kadar kalabalığın içine bir zombi karışsa sanırım herkez çıldırırdı.kontroller bittikten sonra hepimize uçaklara bindirilceğimiz söylendi.bunun içinde arabayla havalimanına götürülcektik.fakat benim oraya gitmemem lazımdı bunun için sürekli bir açıklarını arıyordum.fakat hepsi düzenli ve hizalıydılar ben kaçamadan otobüse binmek zorunda kaldım.otobüs hızlı hızlı gidiyordu.fakat bir anda umutlarım gerçek oldu otobüs......
(FACEBOOK,TWETTER İNSTAGRAM GİBİ SOSYAL PAYLAŞIM AĞLARINDA PAYLAŞIRSANIZ SEVİNİRİM)
TO BE CONTUINED
