Gardenya

Farklı Hayatlar Benzer Acılar

Bertilda:

Ben Bertilda, 12. Sınıf öğrencisiyim ve derslerimde başarılıyım daha doğrusu başarılı olmak zorundayım. Kimseye muhtaç olmamak, kimseye boyun eğmemek için en yükseklerde olmalıyım ki bu da başarıdan geçiyor. Ben gerek kişiliğim gerek burcum, gerek adım olsun savaşmak, kazanmak, elde etmek için varolmuşum. Ben başarı için varım. Kimse kimseyi kandırmasın kim düşerse yada gardını indirirse bir tekme daha yemez ki? Bu hayatta kimse kimseye güvenmemeli, güvenen zaafı olan insanlar hep kaybederler. Güzelim hemde çok güzelim ama şöyle bişiy var güzelim diye ön yargıyla yaklaşıp şımarık olduğumu, salak olduğumu, hemen altına alabileceklerini düşünen gerizekalılar var. Ben güzel olmak için çok çalıştım, emek sarf ettim, diğer kızlar gibi hayata 1-0 önde başlamadım maalesef. Mesela benim yüzüm iyiydi, sivilcem vs. yoktu ama fiziğim iyi değildi gerçi yaşadığım ağır depresyon ve hastalıktan sonra epey bir kilo almıştım hatta lise de sınıftan bir arkadaşım bu konuyla ilgili dalga geçmişti hiç unutmuyorum. Şimdi o şerefsiz arkadaşıma teşekkür etmem gerek, çünkü onun ettiği ağır laflar sayesinde şimdi daha sağlıklıyım ve fiziğim iyi. (Not: şuan kendisi ne kaybettiğini anladı peşimden ayrılmıyor). Gelir durumumuz iyi. Babam biraz tuhaf bir adam, iş insanı ama yanımızda en az 4 korumayla geziyoruz. Kardeşlerimde bu durumdan şikayetçi ama naparsın? Sen altı üstü iş adamısın ne gerek varsa bu kadar korumaya bunum altından bişiy çıkar ama hadi hayırlısı. Babamla yeni yeni aramız düzeldi, annem öldüğünden beri mesafeliyiz, eskisi gibi değiliz. Nitekim olamayız da bence hani böyle resim çizeceksindir bütün malzemelerin vardır da fırçan kırılmıştır, işte o zaman hiç bir malzeme ile yaramaz işte öyle oldu bizim hikayemiz fırça kırıldı, aile dağıldı misali. Önceden mutlu bir ailem vardı, kusursuz değildik ama yine de mutluyduk, huzurluyduk, sevgiye sahiptik. Şimdi ise babam bize mesafeli, kardeşlerimle ben zaman geçirip anne eksikliğini unutturmaya çalışıyorum, ben okuldayken de bakıcılar bakıyorlar. Yapıcak bir şey yok kader annemi benden erken aldı, sorumluluklar bana kaldı. Trafik kazasında kaybettim ben birtanemi, meleğimi, annemi. Neyse ki güzel bir oyuncuyum ve ne kadar üzgün olsam da kocaman gülümsemem herkesi kandırmaya yetiyor. Kardeşlerime gelelim, biz 4 kardeşiz. Ben en büyükleriyim, benden 3  yaş küçük erkek kardeşim var ahh tam bir gıcıktır kendisi adı Arda, 3 numaramız yani Ravza hani böyle olur ya prensesler süslü püslü narin heh işte tam anlamıyla o kişi Ravza, en küçüğümüz daha 1,5 yaşında Hira ama 1.5 yaşında olduğuna bakmayın beni bile dövecek güce sahip tabi sinirlenince lakin çok tatlı yaramazlık yapsada insan kızamıyor böyle tam bir canavar ama çok tatlı masum bakıyor. Yazık ben 18 yaşında annemi kaybettim ve onunla geçirdiğim zamanlar daha fazla peki Ravza ve Hira napsın? Onlar daha çok küçük, belkide benim meleğimi hatırlamayacaklar bile.

Kaan:

Ben Kaan, üniversite öğrencisiyim ama öğrenciyim dediğime bakmayın ha, ben babama mafya işlerinde yardımcı olan sağ kolu gibi bir şeyim, veliahtıyım. Tek çocuğum, üniversitede işletme okuyorum çünkü babam mafyadan sonraki işi medyaya yansıyan yani iş insanı ve şirketin başına geçeceğim için mecburum. Annem, biricik kuzum öldürüldü, gözlerime bin  kez lanet okudum onu yerde ölü halde bulduğumdan beri. Daha küçüktüm 14 yaşındaydım, üstünden 6 sene geçti ama asla acısı geçmedi. Şu hayatta kaybetmekten korktuğum bir tek arkadaşlarım ve babam var. Ama zaaflarım zayıflık değil aksine benim için kudret olmuştur. Korumam gereken ailem var ve ben bundan güç alaraktan hayatta kalıyorum. Motive oluyorum. Düşüremiyeceğim kız yok. O denli yakışıklıyım, ama bir ikizler erkeğiyim. Yani canım isterse tek gecelik takılıyorum, aşk meşk işleri bana göre değil anlıycağınız. Nitekim çevremdeki insanlar da öyle. Napıyım ben aşkı? Acı çekmek için yer aramıyorum kendime. Tutku ve şehvet benim için daha ön planda. Mesela daha tensel çekim hissettiğim biri olmadı şehvet okeyde tutkuyu tam alamadım. Tensel uyum önemli benim için yani aşık olmadan karşılıklı çıkarlar için  evleneceğimden tensel çekimi olsun isterim yani. Bu da hakkım değilse ne yapıyım ben?
Ama şiir okumayı severim. Belki, çok düşük bir ihtimal de olsa ilerde birini olurda seversem, aşık olursam ona okurum bu şiirleri. Hatta belki ergenler gibi evinin önüne ateş yakıp serenat ta yaparım ha? Ahh çok komik olurdu. Kendime bunu yakıştıramadım sonuçta ben mafyayım yani bu ne cıvıklık. Doğduğumdan beri masallardaki gibi bir hayatım olmadı, zorluklar beni buraya getirdi. Çocukluğumdan beri bu mafya dünyasındaydım, evimiz kaç kere kurşunlanmadı ki? Çok kaçırıldım, mesela ilk cinayetimi 17 yaşında işledim. Neden mi? Annemin katilini arıyordum o ara sonra karısını döverek öldüren bir adam gördüm üstelik el kadar çocukları da kemerle dövüyordu kafam zaten sarhoştı birde annemin katilini arayıp bulamadığından sinirlerim taşmıştı vurdum geçtim onu, tek 1 saniyemi aldı. Anlık verdiğim karar bir şerefsizin hayatına, benim ilk cinayetime ve çocukların kurtulmasına vesile oldu. Çocukları da yanımıza aldık. Baktık büyüttük. Bu arada aradan 6 sene geçmiş olabilir ama hala yeminimde kararlıyım. Annemi öldürten o pezevengi bulup elaleme ibret olsun diye çok kötü şekilde öldüreceğim. Lanet olsun onca senedir bulamadım o şeref yoksunu adamı. Çok güçlüydü hem alt hem üst dünyada ki bu yüzden bulamadım. Ama bende Kaansam mutlaka bulacağım bir gün ve ölümü benim elimden olucak. Ama öldürmeden önce en değerlisini öldüreceğim ki o da benim yaşadıklarımı yaşasın, duygusal acı çeksin, kahrolsun sonra öldürme aşamasına geçeceğim. İntikamım fazla yıkıcı olucak. Karşımdakiler düşünsün dertlerini.