Gardenya

Çocukluk

Bertilda:

Bugün Ramazanın son günüydü. Bizim oralarda bir adet vardır her gün iftar başka aile tarafından caminin altında verilir. Son iftar da Dinçer ailesinindi. Kaan Dinçer, benim için bitmemiş bir hikaye gibiydi ama üstünden zaman geçmişti. Adetlerimiz gereği bende iftara katıldım, evet zengin olabilirim ama bu ananemlere gidemeyip, iftara katılamayacağım anlamına gelmez. Ben severim böyle şeyleri, bana kendimi hatırlatır. Geçmişimi, neler yaşadığımı, çocukluğumu yaad etmeyi severim. Sonuçta insan geçmişte yaptığı hatalar ile geleceğini şekillendirir. Bende öyle yapacağım ve Kaan konusunu tekrar açılmamak üzere kapattım ve üst raflarda tozlanan kitap misali hafızamdan kaldırdım. Ah, canım çocukluğum seni öyle özledimki kelimeler kifayetsiz kalır. O zamanlar, sabah erkenden evden fırlayıp camiye Kur'an kursuna gidip birbirimize sataşıp oyun oynamayı çok severdik. Kurstuktan çıktıktan sonra; öğlen yemek yiyip hemen yine dışarı çıkardık, arkadaşlarla top oynardık, parka giderdik, internet kafeye giderdik, namaz saatleri dışında gizlice camiye girip tesbih savaşı yapardık tek tesbih savaşıyla da kalmazdı camsil fln sıkardık üstümüze saklambaç, yakalambaç oynardık...çok güzel senelerdi. O zamanlar annem de yanımdaydı. Bizi akşamları eve zor sokardı. Keşke şimdi de burda olsa da bizi zorla eve sokmaya çalışsa. Acaba Kaan beni tanır mı? Bizim mahallede çetemiz vardı. Sürü gibiydik. Benden 1 yaş büyük olsa da saygıdan abi dediğim bir arkadaşım vardı. Adı Burhan 'dı. Benden 2 yaş büyük olanlara dahi abi demezdim ama o bir başkaydı, sanki gerçek abim gibiydi. Bana sahip çıkardı, korurdu. Ara sıra hala konuşuyoruz. Hatta küçükken kan kardeşi bile olmuştuk. Kaanla yakın arkadaşlardı. Ben o zamanlar fazla güzel değildim kilolu değildim ama zayıfta sayılmazdım. Beni sevmemişti o. Artık benimde onu sevdiğim söylenemez. Neyse ya akşam olmak üzere bende giyiniyim en iyisi. Sonuçta onca zaman sonra mahalleye geldim eşofmanla çıkıcak halim yok. Mahallede olduğumuzdan birde iftara katılacağımızdan uygun kıyafetler giymeliyim. Etek falan racona ters anlatabiliyor muyum?

Kaan;

Bugün ki son iftar bizde. Size arkadaşlarımdan bahsetmiştim ya işte o arkadaşlarımla ben bu mahallede büyüdüm.Güzel ama zor zamanlardı. Lakabım çapkındı küçükken. Eğlenirdik çetemizle. Küçükken kendimize çete derdik şimdi mafya olduk . Mahallemizden annem öldükten sonra taşındık. Ama asla kopamadım buralardan. Nasıl kopardım ki ? Buralar annem ile yaşadığım hatıralar ile dolup taşıyor. Nereye baksam bizimkilerle geçirdiğim anılar beynime hücum ediyor. Çoğu kızla çıktım mahalledeki ama bir kaçıyla çıkamadım. Bir kız beni seviyordu ve arkadaşları da bunu bildiğinden benden uzak duruyorlardı. Durmasalardı da çıkamazdım çünkü kardeşlerim onları seviyorlardı. Hatta efe ve livanur çıkmışlardı bile . Benim favori çiftim elis ile emin di ama olmadı. Kardeşim onu çok sevdi ama açılamadı bir türlü birde bizimki hödük olunca olmadı. Sahi beni seven kızda gelir miydi ki? Bildiğim kadarıyla annesi ölmüştü onunda benim gibi . Babası babamla arkadaş ordan biliyorum. Hem iş arkadaşı hemde mafyacılıkta ortaklar. Ama çocukları bilmiyorlarmış babalarının yer altının en güçlü mafyalarından olduğunu. Gerçi adam sır gibi saklıyorlar. Bende hazırlanıyım bari. Malum ev sahibiyiz. Konuklar ile ilgilenmemiz lazım.

.....,..............
Nasılsınız? Ben biraz kötüyüm galiba. Aslında hikâye benim hayal gücüm ve gerçeklikler ile paralel şekilde ilerliyor. Aslında yazdıklarımın bazıları kendi hayatımdan kesitler. Umarım okurken keyif alıyorsunuzdur. Kendinize iyi bakın love you ♥️