Young mommy

05

"хурдал" гэх шавдуулсан хоолойд нь цааргалсаар "одоохон гэм" гээд түүний цүнхийг бараг чирэх нь холгүй явах би.

шарах нь ганц гар бус, буглага хавиараа ч мөн байсан.

бусдын нүдэнд гэмгүй найз залуу минь дуртай даа тусалчихаад хамаг хувцас хоосон дэвтэрээ чихсэн хүнд цүнхийг барих албадлага гаргачихсан.

хоосон шахуу болсон сургуульд энэ ч ингэж л томроно л доо.

үгүй ээ хүн харсан ч гар нь гэмтээд хүнд юм өргүүлэхгүй байгаа нь би учир одоо яалтай.

дэндүү ухаантай найз хөвүүний сэргэлэн тайлбар л даа энэ...

сургуулийн үүд өөд дөхөх үед ядаж л мэндийн зөрөөтэй болсон залуус намайг харан жиг жуг инээлдэх аж.

ямар хүссэн дээ биенийхээ тал хэмжээтэй цүнх үүрчихсэн биш.

танил болсоноос хойш миний мэдхийн сонүгийн цүнхтэй намайг харах бүртээ инээж явах юм.

жижигхэн төрсөн минь ч сонүгийн цүнх том байгаа нь ч уучлаарай миний буруу биш гэж би итгэл төгс хэлэх байна.

залуус руу муухай харах харцийг минь хараад сонү хүүхэд шиг мушилзаад шоолхоо болио миний хайр ичих нь гэсээр төдөлгүй чангахан хөхрөөд эхлэв.

үгүй ээ мөн жаргалтай хүн шүү.

сургуулийн үүдэнд тэднийг тэвчилгүй уурандаа цүнхийг нь чулуудчихаад хойд хашаа руу уруудаж эхлэв.

хашааны үзүүрт ганц мотацикл байх аж.

сонүгийн мотацикл байсан учир очин чимээгүй мотациклийг налан зогсоод ойрд чимээгүй байгаагүйгээр тайвширчахав.

тэр өдөр сонүг л зодолдоод гэмтсэн гэж бодсон ч...

үгүй байсан...

жэй бүр хацартаа хөнгөн шархтай болчихсон байсан.

магадгүй зөвхөн миний л ярьчихаад гарсан тэр шөнөөс ялгаатай нь тэд надад өөрсдийгөө хамаагүй дэлгэрэнгүй танилцуулсан.

надад дургүй дээ биш угаас ээжийнхээ төлөвлөгөөг мэдсэн сонү хурдан мултрах аргаа хайх даа тэгж хөндийрсөн л байж л дээ...

найзуудаасаа...

***

Ойролцоогоор 10 гаруй минут хүлээсэн ч тэд ирсэнгүй.

Магадгүй сонү ганцаараа мотоциклоор явахаас дургүйцээд цуг явсан байж болно.

гэвч саяхан ассан гомдол минь дарагдаагүй учир одоогоор гэр гэх тэр газар эсвэл харшид очмооргүй байна.