control collapse ：riki

1

Elindeki silahla etrafında gördüğü tüm adamları tarıyordu. Tek tek öldürdüğü kişilerin üstünden geçerek uçaklara saldıracaktı ki arkasından gizlice gelen düşman tek vuruşta onu yere serdi. Canını yarılamıştı ama ölmemişti ve sürünerek kaçmaya çalışırken uçakların üstünden geçtiğini duyabiliyordu. Tam bulduğu evin arkasına saklanacakken olduğu yerde büyük bir bomba patladı BAM!

Riki soluk soluğa uyanırken mızmızlandı. "Az daha kazanıyordum."

Daha sonra gördüğü şeyin sadece bembeyaz bir ışık olduğunu farketti "Anne imdat! Kör oldum."

"Hayır Riki sadece perdeleri açtım."

Yattığı yerde doğruldu ve saçını başını düzeltti. Annesinin işini bitirmesini beklerken kalkıp elini yüzünü yıkadı. Odaya döndüğünde annesi hala oradaydı ve bilgisayarını kurcalıyordu "Napıyorsun?" dedi rahatsız olduğunu belli ederek.

"Ne yaptığını kontrol ediyorum"

"Cidden mi? Sadece oyun oynuyorum. Bu kadar paranoyak olmasan mı artık."

"Her ay oyunlara bu kadar ödemesen olmam belkide Nishimura"  kalkarak oğlunun kafasını okşadı ve alnına bir öpücük kondurdu. Ardından odadan çıktı.

Riki de gidip yastığından biriktirdiği paraları çıkardı ve tekrar saydı. Yeni gelen savaş oyununu almayı planlıyordu. Ne kadar olduğunu hatırlamıyordu ama yeterli olur diye düşündü. Gidip en sevdiği mavi sweati giyip, beyaz şapkasını kafasına geçirdi. Ardından annesine haber verip dışarı koştu.

Gittiği yerde çok beklemeden oyunu sordu. "Control Collapse geldi mi? 2 gün önce bugün geleceğini söylemiştin"

Satıcı eliyle 1 dakika beklemesini söyledi. Daha sonra elinde kare bir kapla geri geldi. Riki heyecandan yerinde duramıyordu. Elini şapkasını içine götürdü ve paralarını çıkardı. "Ne kadar ödemem gerekiyor"

"400 yen versen yeter"

Niki elindekileri sayarak tezgaha koyuyordu. Satıcıda Nikiʼnin işinin bitmesini beklerken diğer müşterinin ihtiyaçlarını toparlayıp poşetledi.

Niki parasını tekrar tekrar sayıyordu fakat denk getirememişti. 50 yeni eksikti, belli etmemek için sayıyormuş gibi yapmaya devam etti.

İşini bitiren satıcı ise gelip Nikiʼye elini uzattı. Diğer müşteri de onları izliyordu daha sonra ödemesini yapacaktı. Çok zor durum da kalmıştı. Müşteri anlamış olacak ki konuştu. "Sorun değil üstünü ben öderim."

Riki hayır demedi. Aksine memnun gözüküyordu. Eğilerek teşekkür etti. "Arigatōgozaimashita." Ardından adamı inceledi. Sarı saçlı garip giyimli biriydi. Bir yerden tanıdık gelmişti ama çıkaramadı.

...

Eve döndüğünde üstündekileri çıkardı ve odasına doğru koştu ardından oyunu oynatıcıya koydu. Kulaklığını kafasına geçirdi ve sandalyesine rahat biçimde oturdu. Eline telefonunu alıp Jungwonʼu aradı ve oyuna çağırdı. Daha sonra ses ile birbirlerine bağlandılar, oyunu denemek için giriş yaptılar.

Oyun bir ormanın içinde iki karakterin kavgasıyla başladı. Diğerine göre daha büyük olanın üstünde Isas yazıyordu. Küçük olan da ise Yasahiro. Yasahiro yüzünü maskeyle kapatmıştı. Elinde mavi güç topları tutuyordu ve bunlar gittikçe büyüyordu.

Çocuklar bunları izlerken hayran kaldı. Hatta Jungwon "oğlum grafikler çok iyi" dedi. Riki onu onaylayan bir mırıltı çıkardı.

Daha sonra büyük olan Isas atağa geçecekken Yasahiro güç toplarıyla onu durdurdu ve doğruca dağa püskürttü. Ardından oyun sırası oyunculara geçti ve kontrol düğmeleri gösterildi. Yasahiro'yu oynatıyorlardı. Haritada çıkan yere doğru koşmaya başladılar.  Isas etrafta onları aramaya koyuldu. Ekranda Isas yakınlaşırsa kırmızı ışıklar yanıyordu.

Çocuklar düğmeleri kırarcasına bastılar kaçmak için eğer izlerini belli ederlerse Isas onları takip ederdi. Sonuç olarak kaybetmiş olurlardı. Riki "Neden bu kadar heyecanlanıyorum ki acaba" dedi. Jungwon ona cevaben "Daha oyunun başındayız saçmalama Niki" dedi.

...

Tahmini 2 saat oynadıktan sonra yarın okulda görüşmek üzere sözleştiler. Riki oyunu sevmişti ve gidip hikayesini annesine anlatmak istedi. Salona gitti annesi filmleri düzenliyordu.

"Anne oynadığım şeye inanamayacaksın"

"Her zaman ki şeyler Riki biliyorum"

"Hayır bu sefer farklı"

"Peki peki, anlat bakalım" derken kalkıp koltuğa oturdu ve Rikiʼnin heyecanla anlattığı şeyi -her zaman olduğu gibi- dinlermiş gibi yaptı.