Işıkları görürsen

Giriş

"Kafamdaki sesleri duymuyorsunuz bayım          onlar beni sizden daha çok düşünüyor"

İyi okumalar

:)

"Elimi bırakma sakın bırakma"  bırakmam

Söyleyemedim ama bırakmam..

Annenim sesi nede hoştu duvarların içinde yankılanırken kulaklarımdaydı fakat bölüktü boğuk boğuk gözükmüyordu hiç bir şey..

"O hasta! Anlamıyorsunuz burda kalmak zorunda"

Hasta o hasta..

"Hasta olan kendisi" evet öyle hasta olan doktorun kendisi oda bana katılıyor.. o var o burada  duydunuz değil mi? Onun sesini! Duydunuz onu

"Onu iyileştireceğiz korkmayın size söz veriyorum Feride hanım söz veriyorum kızınızı iyileştireceğim"

"Size güvenmek istiyorum lütfen kızımı iyileştirin o size emanet.. benim kızım hasta lütfen onu bana geri getirin" hıçkırıklar.. ağlayışlar anneme ait olanlar?

Anne.. "o sana inanmıyor neden.." bilmiyorum..

Annem bana inanmıyor oda söylüyor oda biliyor benden daha çok endişe ediyor

"Hoşçakal bebeğim söz veriyorum geleceğim iyileştiğinde.." iyileşmek?

"Asla.. asla beni senden alamazlar olmaz sensiz yapamam!" O bensiz yapamaz beni bırakamaz ben onu bırakabilirmiyim? "Bırakma"

İstemiyor bensiz olmak.. bende istemiyorum gidemem o bana İnanan kişi olmaz.. 

Annemin ayak sesleri giydiği topuklu botun son sesleri tık tok tık tok..

Gidiyor nereye..

Anne.. gitme

"Ben buradayım korkma.. seni sararım kollarımla" o sarardı hep beni her terk edilişimde

Babam gittiğinde öyle yaptı..

Abim gittiğinde öyle yaptı

Şimdi annem gitti yine o sarardı beni bana şarkı söylerdi uyuturdu kollarında onu göremezdim ama sesi o kadar yakındıki sesini öpmek istiyordum onun o güzel sesini bazen çevremdekilere kızınca çıkan kızgın erkeksi sesini bana şarkı söyleyen sesini..

"Küçük hanım.. sen ve ben kaldık buradan kaçışın yok.. buradan dışarıya adımını dahi atamazsın.. seni ve o bozuk psikolojini tamir edeceğim hep yaptığım gibi kaçışın senin sonun olur." 

Doktorun sesi.. kafamı kaldırıp ona baktım 25 yaşlarındaydı yeni traş olduğu belliydi kumral saçları vardı.. uzun boylu yapılı bir vücudu vardı doktor olmak için çok gençti belkide tecrübesizdi.

"Seni benden alamaz.." alamaz

" sen ve ben kalmadık o da var.." hafif bir kahkaha duydum

"Hayır Sare.. o yok o gerçek değil" hayır o var o olmak zorunda!

"Seni ahmak buradayım! Hadi gel varmıyım yoksa yokmuyum gör! gücün benim biriciğime yetiyor sadece ben burdayım! Varım"  kendi söyledi duyuyorsunuz değil mi o var!

"Doktor o burada anlamıyorsun o burada" kafasını olumsuzsa salladı "ismini bilmiyorsun bile sare ismi olmayan biri yoktur.."

"Seni aptal doktor bozuntusu!"

"Böyle yaparak sadece beni daha kötü yapıyorsunuz! O var diyorum anlamıyorsunuz o olmasa onu hissetmem mümkün değil!"  Sessizce nefes verdi

"Seni düşünyorum sare bunları yapmamanı tek nedeni bu seni düşünüyorum iyiliğin için"

"Kafamdaki sesleri duymuyorsunuz bayım          onlar beni sizden daha çok düşünüyor"

"Onun iyiliği mi ben varken kimse yoktu o benim tek sığınağımken siz onun sığınağı değildiniz! O hasta değil siz hastasınız!"

"Hemşire! Bayan Sare'yi odasına çıkarın uyuduğundan emin olun!" Doktorun sert yüz hatları sesine yansımıştı kızgınca ve kaba sesi ürkütüyordu beni

Odaya çıkarıldığımda bir yatak bir dolap ve bir lavabo tarzı bir yer vardı halılar kahverengiydi karanlık odaya biraz ışık veren pencereydi güneşlikleri çekti hemşire.. karanlıktı oda

Yatağa yatırıldım elime bir hap verildi içtim içmek zorubda bırakıldım evim yoktu artık annem yoktu o ve ben vardık o gitmezdi..

gözlerim ağırlaşırken yanıma birinin uzandığından emindim "iyi geceler biriciğim ışıksız ve tatlı rüyalı iyi geceler"

BÖLÜ SONU.

Selammm! Giriş nasıldı kısa ama alıştırıcıydı bence haftadan haftaya 2 bölüm atarım galiba baya yoğunum şu sıralar ama bence çook güzel oldu tam yattı benim içime <3