_JK_ [yoonkook/jihope]

7

ညနေပင်စောင်းလာပုံရမည် အခန်းထဲမီးထွန်းထားခြင်းမရှိတာကြောင့် တဖြည်းဖြည်းအမှောင်စတိုးဝင်လာပြီး
အနမ်းတွေသည် တစ်စုံတစ်ခုကြောင့်ဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်အောက်မှာအမည်ခံသက်သက်ရှာဖွေခြင်းခံနေရသည်။
စိတ်သွားရာ ကိုယ်ကလိုက်ရင်း စည်းတွေသည်အထပ်ထပ်ချိုးဖဲ့မိသည်အထိ ရက်ရက်ရောရောကို မှားပစ်ချင်နေ၏။

ဂျုန်းသည် ငြီးငြူသံသေးသေးလေးဖြင့် ခံစားကာနေပြီး
အချိန်အဆက်မိမိရယ်တော့မဟုတ်ပေမယ့် ယွန်းဂီသည်လည်းနမ်းတက်သလောက်တော့နမ်းနေပုံရသည်။ တုံ့ပြန်ခြင်းတွေနဲ့အတူ နစ်မွန်းနေပြီး နမ်းရှုံ့နေသည့်အသံစတွေကိုလည်း ဂျုန်းဘက်ကထိန်းသိမ်းထားရသည်မို့ အနည်းငယ်တော့အနေခက်နေ၏။
.
.

''ခနလေး...ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပါဦး...ဂျုန်း''

နမ်းကြည့်နေသည့်အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုသည် ဂျုန်းနှုတ်ခမ်းသားတစ်ဝိုက်ပင်ဖြစ်ပြီး ကိုကို့ဘက်ကချုပ်နမ်းနေခြင်းသည် တစ်ခုခုကိုသေချာအောင်သိချင်နေသလို။

အချိန်တွေသည် အတိုင်းအတာတစ်ခုထိကြာလာ၏။
ထိုအထိအောင်ပင် ကိုကိုသည်မက်မက်မောမောကို ဂျုန်းအားနမ်းရှုံ့နေသေးသည်။ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုစီကို အသေးစိတ်ပေမို့ ဂျုန်းရဲ့ကျောင်းအင်္ကျီကကြယ်သီးတွေမရှိတော့သည့်အထိ။

''ကိုကို....တော်ပါတော့...။''

ဂျုန်းအသံကြားကာမှ ယွန်းဂီခေါင်းထောင်ကြည့်ကာ လည်ပင်းနားကအနီကွက်တွေကတော့ အသားနုနုလေးပေါ်ရဲထွတ်နေစေလျက်။ ရှက်သည်လည်းမဟုတ် ယွန်းဂီဘက်ကတွေဝေခြင်းတွေနှင့်အတူချိတုံချတုံ အကြည့်တွေနှင့်အနီးကပ်စိုက်ကြည့်နေသည်။ အခြေအနေတွေသည် အသက်အပိုင်းအခြားအရကြည့်လျှင် ရဲတင်းလွန်းသည့်စည်းတွေဖျက်ထားသလိုဖြစ်နေလိမ့်မည်။

''ချစ်တယ်ဆို....မကြိုက်တော့လို့လား... ''

သည်လိုစကားမျိုး ကိုကို့ဘက်က ထွက်မှထွက်ပါ့မလားလို့။ခနဲ့တဲ့တဲ့စကားတွေဆိုသလို ကိုကို့မျက်နှာပေးဟာလည်းဂျုန်းအားကြည့်လိုက်လျှင် သိမ်နုပ်လွန်းနေပါ၏။