Yazarın ağzından...
2 yıl sonra...
Yine sıradan bi sabahtı...Bazılarına göre herşey normal gidiyordu ama bu herkez için söz konusu deildi
Edgarın hala daha kalbindeki yara kapanmış deildi
Bu emz ve piper içinde geçerliydi
Sadece onlar deil colette in daha birsürü seveni vardı
Bir süre colette in ölümünü gizlediler ama bu 1 hafta sürdü onlarda kimsenin üzülmesini istemiyordu ama dünya üzülmek için vardı...
Bu hikaye bibinin ağzından devam edicek...
Herzamanki gibi kalktım ve o bok okula gittim oraya sadece edgarı görmek için gidiyordum kimseyle bi alakam yoktu zaten
Bir süre sonra hazırlanıp evden çıktım ve okulun yolunu tuttum...
Sınıfa ağır adımlarla girip yerime oturdum gözlerim onu aradı ama yoktu
Bi 5 dakka sonra oda geldi yerine oturdu benim çaprazımda oturuyordu
Gözlerimi ayırmadan ona bakıyordum dersi dinlediğim yoktu zaten onu görmek bile bana yetiyo
Bunca süre boyunca onla hep konuşmaya çalıştım ama o 2 yıl önceki bi olaydan dolayı hala bana kızgındı
O aptal sevgilisi öldüğünden beri yüzünün güldüğünü görmedim
Onun için üzülüyordum keşke bana bi şans verse ben onu mutlu edebilirdim...
Tenefüs zilinin çalmasıyla irkildim edgar ise başını sıraya koyup gözlerini yumdu
Yanına gidip omzuna dokundum, gözlerini açıp bana baktı
Edgar: ne var bibi?
Bibi: biraz bahçeye çıkmak istermisin
Başını sallayıp sırasından kalktı
Olley onunla konuşmak için bi şans elde etmiştim
Koridordan bahçeye doğru giden kapıya doğru gittik
Koridordaki kızlar bize bakıp aralarında fısıldaşıyordu bende edgara biraz daha sokulup yanında yürümeye devam ettim
Edgara aşık olan bu okulda birsürü kişi vardı ama edgar kimseye bakmazdı bana bile...
Bahçedeki bir ağacın yanındaki banka oturduk sonra edgar bana döndü
Edgar: ee bisey mi dicektin?
Bibi: şe şey evet
Edgar: de ozamam
Çok soğuk bi şekilde konuşuyordu
Ama cesaretimi topladım artık ona söylicektim elini tutup yüzüne baktım
Bibi: artık onu düşünme bana bi şans ver seni mutlu edebilirim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
STAY ( colette x edgar 2. )
RomanceTüm çabalarıma rağmen hala daha onu sevmesi... Beni böyle bırakma, lütfen kal... aşk acısının en saf halini okumaya ne dersin?