Lina's pov:
-აჰჰ ცოტა აუჩქარე პიკს ვაღწევ(ლინა)
-ჰოჰო მეც_ თქვა ჰობიმ და ცოტახანში ორივენი უგონოდ ვეგდეთ საწოლზე.
დილით ჰობიმ გამაღვიძა რომელიც ქალივით ჯღაოდა
-ღმერთო ჰობი რა ჯანდაბა გაკივლებს_კბილებში გამოცრა უკვე გამოფხიზლებულმა ლინამ.
-ღმერთო ჩვენს თავებს შეხედე და მიხვდები_თქვა ჰობიმ და სწორედ ახლაღა გაანალიზა ლინამ რომ ის ჰოსოკის საწოლში იწვა და როდესაც ჰობის შეხედა რომელიც ორივე ხელით სასქესო ორგანოს იმალავდა თავის თავს შეხედა, გაოცდა, კივილი დაიწყო და საწოლიდან გადავარდა თავისი საბნიანად საბანს კი ჰობიც მიყვა.
-ღმერთო წუხელ წვეულების შემდეგ რა ჯანდაბა და არ გახარება მოხდა _ ზმუოდა ლინა
-ოო მაგას რა მნიშვნელობა აქვს ეგ სულ არ მადარდებს პროსტაა პრეზერვატივს ვერსად ვერ ვხედავ და რო ჩავიცვათ და მოვძებნოთ კაი იქნება_ ზმუილში აჰყვა ჰობი
ხუთწუთში ტანსაცმელი მოვირგეთ და პრეზერვატივის ძებნას შევუდექით რაც ჩვენი ტირილით დასრულდა. მთელი ოთახი გადავატრიალეთ და არსად არ იყო. ნერვებ მოშლილები ვიყავით და ამას კიდევ ის დაემატა რომ უნი დაგვავიწყდა და პირველი გაკვეთილი ესევთქვათ გავმაზეთ. ა ჰო სულ დამავიწყდა მეთქვა მე და ჰობი მეხუთე კლასიდან ვმეგობრობთ სკოლაში ორივე ახალი გადასულები ვიყავით ამიტომ მეგობრები არ გვყავდა და მას შემდეგ ერთად ვართ . ახლა კი ოთახის მეზობლები ვართ, წუხელ მეგობრის წვეულებაზე ვიყავით შემდეგ კი თქვენც იცით რაც მოხდა. სხვათაშორის ჰობიზე ყოველთვის იმას ვფიქრობდი რომ მეგობარზე მეტად ვერასდროს შევიყვარებდი და გრძნობები არასდროს გამიჩნდებოდა მაგრამ ეს რამდენიმე თვეა სულ სხვანაირად ვფიქრობ ნუუ მგონი მიყვარს, ერთი წელი ალბათ მალე გავა.
რატომ არ ვეუბნები? არ ვიცი, ალბათ იმიტომ რომ მეშინია პასუხის, მეშინია რომ ის საპირისპიროს გრძნობდეს ჩემს მიმართ მაგრამ, წუხანდელი ღამე რას ნიშნავდა? კარგი ჰო შეიძლება სულ ვერ ხვდებოდა რას აკეთებდა მაგრამ რავიცი . ნუუ ხო წუხანდელ ღამეზე ვფიქრობდი როდესაც ლექციაზე შევედი და ნამჯუნს და ვიქტორიას მივუჯექი. ჰობის ჯინს და ჩანიოლს კი სხვაგან ჰქონდათ ლექცია. სამეგობროში ჩვენ ექვსნი ვართ.
