ANSIZIN

Okulda fazla arkadaşım yoktu. Çünkü aile şevkati görmeyen bir insan sosyalleşme konusunda da iyi olması oldukça güçtü. 3 tane samimi diyebileceğim arkadaşım vardı bunlar; Nursena,mine,harun'du.Nursenayla küçüklükten beri arkadaştık ilk ve orta öğretimimizi beraber tamamlamıştık ve lisede de yine aynı okula ve aynı sınıfa düşmüştük. Bu benim için çok iyi bir şanstı çünkü bana değer veren insanlar çevremde fazla yoktu ve Nursena gibi insanlar bana güç veriyordu. Yani Nursena benim en iyi arkadaşımdı. Aynı zamanda sesiyle de insanı etkiliyordu o kadar güzel bir sesi vardı ki o şarkı söylediğinde ya da konuştuğunda bitmesini istemezdik. Mineyle ise bu sene tanışmıştık gerçekten samimi ve güzel bir kızdı onunla vakit geçirmek beni çok heyecanlandırıyordu. Onun da benim gibi yapmayı en sevdiği şey kitap okumaktı. Harun ise çok ayrı bir insandı kendi halinde fazla arkadaşı olmayan ama sevdiği insanlara karşı çok sadık bir insandı. Onunla ise orta okulda tanışmıştık zeki biriydi ve dersleri çok iyiydi. Size okulumun ilk gününü anlatayım. Sabah erkenden kalkmıştım dedem sabah namazını kılmış bahçe kapısından giriyordu.

Dedem - günaydın evladım hayırlı sabahlar. Dedi.

Ben - günaydın canım dedem sanada hayırlı sabahlar bugün okulumun ilk günü ve çok heyecanlıyım. Dedim.

Dedemde çok heyecanlıydı çünkü benim okuyup büyük bir adam olacağıma emindi sabah erkenden giyeceğim üstlerimi bile hazırlamıştı.

Kahvaltımı yaptığım gibi okulun yolunu tuttum. Okula girdiğimde harun girişin sağında bekliyordu anlaşılan okula ilk gelenler bizdik.

Harun- günaydın kadir.

Dediğinde bende günaydın dedim ve tokalaştık. Yaklaşık bir senedir görüşmüyorduk ve eski anılarımız hakkında uzun sohbetler ettik.