Şu saçmalıklardan kurtulup kendime gelebilmem lazım ama nasıl?
Hah, sanırım yapmam gerekeni buldum.
...
'Heyy dostum, gelmişsin. Gelmezsin sanmıştım'
"Fikrim değişti Jake"
'Öyle olsun bakalım, gel şöyle bizimkilerin masasına gidelim'
"Selam"
'Selam Niki, uzun zaman oldu. Nerelerdesin?'
demişti duvar kenarındaki kız. Adını bile hatırlamıyordum. Ne önemi var ki?
Sadece eğlen Niki..
'Herkes tamamsa başlayalım mı?'
"Evet!!"
kalabalıktan gelen toplu ses kulağımı çınlatmıştı.
Ama haklıydılar uzun zaman olmuştu. Garip hissettiriyordu.
Ortamın havasını bozmamak için bu duygularımı dışarı vurmamaya çalışıyordum. Ne kadar başarılıydım orası tartışılır tabi.
'Hadi gel niki! Yine daldın.'
"Geliyorum"
Salak gibi bir de en ortaya koymuştu beni Jake.
Bir şeyler içmeye başlayana kadar düşünüp durmuştum.
İçtiklerim boğazımdan tatlı bir ısı ile geçiyor, boğazımı yakıyordu.
Birşeyler artık daha önemsiz ve eğlenceliydi. İçkileri bu yüzden seviyordum. Dert yok, tasa yok, düşünecek ve kafada kurulacak saçma senaryolar da yok.
Daha ne isteyebilirdim ki. Bu hayatı seviyordum, üzerine düşünecek hiçbir şey yoktu.
'Niki?'
"Evet?"
'İyisin değil mi?'
"Evet, aynen"
demiştim gülümseyerek. Cidden bu kızı hatırlayamıyordum. Gerçi, ne önemi vardı ki.
'Güzel, havaya girmene sevindim'
öyledir tabii.
Bütün gece burada olacağımı bildiğim için eğlenmeye başlamıştım. Sonuçta eğlence daha yeni başlıyordu, değil mi?
...
Sabahın kör saatinde uyanmıştım. Midem fazlasıyla bulanıyordu ve etrafı oldukça bulanık görüyordum.
Bunu yaşamayalı da uzun zaman olmuştu açıkçası.
Kafamı tamamen dağıtmak iyi gelmişti. Ve artık benliğimi hissedebiliyordum.
Dün gece beni evime getirmeselerdi muhtemelen eskisi gibi bir sokak köşesinde uyanırdım. Sanırım bundan dolayı minnettar olmalıyım.
Bunları düşünürken odamdan ayrılacaktım ki kapıyı açmam ile sevgili abim Heeseung ile karşılaşmıştım.
Pek de iyi bakmıyordu bana tabii.
"Eee, sana da günaydın abi?"
'Günaydın mı? Sence gün aymışa benziyor mu? Gecenin bir köründe iğrenç bir kokuyla eve dönüyorsun ve günaydın mı diyorsun!'
"Abi be-"
'Kapa çeneni. Hahh, niki.. annem ve babam bizi buraya gönderirken böyle şeyler için mi gönderdi sence?'
"O sadece senin baban"
'Nankörlük etme Niki. Ne zaman akılnı başına toplayacaksın bilmiyorum! Bu şekilde yaşamak hoşuna mı gidiyor ha! Böyle yaşamak eğlenceli mi bari?'
"Evet eğlenceli, tamam mı? Şimdi beni rahat bırak. Ben bir çocuk değilim, bir çocukmuşum gibi beni azarlamayı kes"
'Öyle mi? Peki, o zaman artık kendi başınasın. Arkanı toplayacak ve sana yardım etmek için kendini harap eden bir abiye ihtiyacın yoktur o halde? Bundan sonra ben bu saçmalıklara katlanmayacağım!'
dedikten hemen sonra kapıya doğru koşmuştu.
"Abi, nereye!"
'Cehennemin dibine!'
ve kapıyı çarpıp çıkmıştı.
Hahh, gerçekten bunun sonu ne zaman gelecek?
"Gerçekten kafayı yiyeceğim!"
Hızlıca banyonun yolunu tutmuştum. Yüzüme birkaç kez su çarptıktan sonra aynaya bakmıştım.
Ben buyum işte.. iğrenç ve akıl almaz bir pisliğim, bu kadar.
Gitsin bakalım, herkes nasılsa kafasına göre çekip gidebiliyor.
Babam da öyle yaptı aynı onun gibi beni terkedip gitti.
Ama o zaman onu hak etmemiştim..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu bölümde duygulandım ya nedense
Yukarıdaki Nikibebişime de düştük yine çok şükür🛐
Ayrıca
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÜQĞWJNSSÜLSS şunu yapmamak için kendimi çok zor tuttum
Bu arada umarım hepinizin sınavları çok iyi geçer!!🛐
