ဗိန်မာန်ဆရာZuo သည်ဒိတစ်ကြိမ်၌ ရထားလုံးအဖွဲ့နှင့်အတူရှိနေသောကြောင့်အခြားရထားလုံးများသည်လည်း အရှိန်လျော့လိုက်ရသည်။
အလျင်အမြန်ပြေးလွားသွားရလို့ အခုချိန်မှာ သူတို့အသက်ကိုပေ မရှူနိုင်ကြပေ။
အသက်မရှူနိုင်လောက်အောင်ပင်ပန်းပေမယ့်လည်း အသန့်ကြိုက်တဲ့သူတို့သခင်ကြောင့် အသက်တစ်အောင့်လောက်ရူနိုင်တဲ့အချိန်အတွင်းမှာပဲ သူတို့ကိုယ်သူတို့ သေသေသပ်သပ်ဖြစ်အောင်ချက်ချင်းပြန်လုပ်လိုက်ကြတယ်။
"သခင်, ကျတော်တို့ နောက်ထပ်နောက်ယောင်ခံလိုက်တဲ့ငှက်တစ်ကောင်ကိုဖမ်းမိခဲ့တယ်။ ” တစ်စုံတစ်ယောက်ကလှည်းပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ Di Fuyi ကိုသတင်းပို့တယ်။
"နည်းလမ်းဟောင်းအတိုင်း ကင်ပလိုက်",,
Di Fuyiက ပျင်းတိပျင်းတွဲလေသံဖြင့်ပြောလိုက်တယ်။
အပြင်မှာ ရပ်နေတဲ့ လူငယ်က,""ဟုတ်ကဲ့"
သူရုန်းကန်နေတဲ့ငှက်ကိုကြည့်ရင်းသူ့မှာနာကျင်မှုဝေဒနာတစ်ခုခံစားလိုက်ရတယ်။
နောက်ယောင်ခံငှက်တစ်ကောင်စီဟာရွှေချောင်းသန်းပေါင်းများစွာတန်ပီး အလွန်ရှားပါးတယ်။ဒါ့အပြင် သူတို့ကို Tianwenမျိုးနွယ်စုက လျှို့ဝှက်နည်းလမ်းဖြင့်မွေးမြူကြတယ်,ဒါ့ကြောင့် သူတို့တန်ဖိုးက အဖိုးအနဂ္ဂထိုက်တန်တယ်။မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ ဗိမာန်ဆရာZuoသည် လွန်ခဲ့တဲ့နေ့ဝက်တည်းက သူတို့ထဲကမိခဲ့တဲ့
သုံးကောင် ကိုကင်ဖို့ အမိန့်ပေးခဲ့ပြီးးပြိ။
ငှက်ရဲ့အရသာဟာ ကောင်းပေမယ့်လည်း,,အဲ့တာဟာ ဖြုန်းတိးမှုဖြစ်နေတုန်းပဲ။
"သခင်,,,ကျတော်တို့ နဂိုအစိအစဉ်တိုင်းပဲ သွားရမလား? ကျတော်တို့ နောက်တစ်ခါ နောက်ယောင်ခံလိုက်ခံရပြန်ပြိ!!" တစ်စုံတစ်ယောက်က တင်ပြလာပြန်တယ်။
"ဘယ်လောက်ဝေးလဲ?"
"မိတာ၅၀၀လောက်အဝေးမှာပါ--အဲ့လူဟာ သူ့ကိုယ်သူ ပုန်းကွယ်ထားပါတယ်။
"ဒိလောက်နိးလာမှ မင်းကသတိထားမိတယ်ပေါ့လေ"?မင်းရဲ့ လင်းယုန်မျက်လုံးတွေမကောင်းတော့ဘူးလား?"Di Fuyi ကအေးစက်စွာပြောသည်။
YOU ARE READING
အဆိပ်ပြင်းသော ကြင်ယာတော်(206 to ......MM Sub)
Historical Fiction(- _-)ဒိဟာကို အရင်လူပြန်ပေးထားလို့ သိကြမယ်ထင်ပါတယ် အဲ့တာကြောင့် ဘယ်လိုဆိုတာ ရှင်းမပြတော့ဘူးနော်
