The two mafias 2

#14

Lucian's POV

Την έβλεπα να φεύγει λες και δεν συνέβη τίποτα λες και δεν με πυροβόλησε

Νόμιζα ότι δεν θα μπορούσε να με σκοτώσει γιατί εγώ δεν μπορώ

Αλλά να που με έφτασε η αδυναμία μου προς αυτήν την γυναίκα

Τώρα ποια τέλος

Να που με έφτασε να βρίσκομαι μισό λυποθυμος με μια λίμνη αίματα στην αυλή αυτού του χώρου

12 το βράδυ

Θα πεθάνω μάλλον μου αξίζει πάντα πίστευα ότι μου άξιζε Αλλά όχι από το χέρι της

Εκεί που είχα χάσει κάθε ελπίδα και κοντευα προς το σκοτάδι από τον πολύ τον πόνο

Άκουσα το κινητό μ μα χτυπάει όσο μπορούσα το έβγαλα από το σακάκι

Δεν μπορούσα να δω ποιος είναι Απλά το σήκωσα

Lucian:στην αυλή

Είπε αδύναμα

Theo:τι έγινε  lucian με ακούς?

Δεν είχα δύναμη Ούτε να απαντήσω

Νομίζω έκλεισε γιατί δεν άκουγα τίποτα

Προσπαθούσα να πάρω ανάσα

Γαμωτο σου marina

Άκουσα τις φωνές της αδερφής μου και του theo να φωνάζουν το όνομα μου από την είσοδο

Sofi:LUCIAN
Theo:LUCIAN ΓΑΜΩΤΟ

Lucian:εδώ

Δεν ξέρω αν με άκουσαν

Που δεν με άκουσαν γιατί συνέχιζαν να φωνάζουν

Εγώ όμως δεν έχω Άλλες δυνάμεις

Έκλειναν σιγά σιγά τα μάτια μου

Sofi:lucian!theo εδώ

Έτρεξε προς το μέρος μου ενώ έπεσε στα γόνατα πιέζοντας την κοιλιά μου

Sofi:έλα μείνε μαζί μου κοιτάμε

Άκουσα τον theo να μιλάει στα ρωσικά και να ενημερώνει τους άντρες μου να έρθουν στην πίσω αυλή κάτι που έκαναν σε λεπτά

Με έβαλαν σε ένα αμάξι και κάπου πήγαιναν

Αλλά εγώ δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο έσβησα

...

Το επόμενο πρωί

Marina's POV

Όταν συνήλθα είχε πια ξημερώσει

Μπήκα για μπάνιο τελείως κενή

Άφησα το ζεστό νερό να πέσει επάνω μου

Όταν βγήκα στέγνωσα απλά τα μαλλιά μου