The two mafias 2

#41

Katerina's POV

Την ακούω που ουρλιάζει και κλαίει είναι στο δίπλα δωμάτιο από εμένα μας έχουν βάλει στην απομόνωση

Εχω χάσει το μυαλό μου
Δεν ξέρω πόσο χρονικό διάστημα έχει περάσει..

Έχω αρχίσει να βλέπω σκιές σε αυτόν τον μικρό χώρο...

Έχω αρχίσει να τρέμω

Φαντάζομαι πως το μαρινακι είναι στην ίδια κατάσταση την ακούω κάθε μέρα όταν δεν κλαίω και φωνάζω εγώ...

Μου λείπει εκείνος (Christopher)

Ποτέ δεν πίστεψα ότι με απάτησε κατάλαβα αργά βέβαια Αλλά κατάλαβα ότι ήταν μια ακόμη παγίδα...

Και δεν τον άκουγα..

Ακούω την φωνή του το βράδυ που κοιμάμαι και ξυπνάω από τους εφιάλτες...

Μου λείπουν όλοι ο Paulo  οι γονείς μου ο νονος μου ακόμη και η ξινή η αδερφή μου .. Και εκείνος.. Αλλά πιο πολύ μου λείπει η κολλητή μου που ζει αυτόν τον εφιάλτη και εκείνη έναν τοίχο μακριά μου

Σηκώθηκα και έπεσα πάνω στην πόρτα με φόρα με όση δύναμη μου είχε απομείνει

Διψάω..

Katerina:βγάλτε μας έξω!

Άρχιζα να φωνάζω
Katerin:θα σας σκοτώσω το υπόσχομαι!

Συνέχισα..
Και έπεσα κάτω κουρασμένη από μια ακόμη μάταιη προσπάθεια..

Marina's POV

Μπορεί να είμαστε εδώ και μερα

Παθαίνω συνέχεια κρίσεις πανικού ακούω φωνές γνωστές φωνές άγνωστες που δεν ακούγονται από έξω Αλλά λες και είναι εδω μέσα

Στο μυαλό μου παίζουν συνέχεια τα ίδια λόγια σε σιχαίνομαι... σε σιχαίνομαι...σε σιχαίνομαι Αλλά εγώ το μόνο που κάνω είναι να τον αγαπώ η εικόνα του μου δίνει έστω και λίγη δύναμη για να φωνάξω

Αν όντως είμαστε εδώ μια ημέρα και ειμαι έτσι.. φαντάσου τις υπόλοιπες έχω αρχίσει να ξινω το δέρμα μου από τον φόβο όταν ξυπνάω από τους συνεχείς εφιάλτες μου

Έχω γεμίσει πληγές...

Κοπαναω το χέρι μου στον τοίχο μόνο και μόνο για να κάνω κακό στον εαυτό μου ..

Δεν με νοιάζει αυτό μου λέει να κάνω το μυαλό μου και αυτό κάνω

Έχω αρχίσει να τρελαίνομαι με λίγα λόγια

Μου λείπουν ρε γαμωτο όλοι τους ...

Άραγε εκείνος έχει μάθει για την απαγωγή?