Sabay kami pumasok ni ada . Pero inantay ko si mama sa harap ng gate ng university namin.
Nakikita ko na si mama. "Clay!!" tawag niya saakin.
"Ma. Maraming salamat po sa pag dala nitong mga gamit ko "
"Ano ka ba okay lang yun anak kita . Love you anak pasok ka na dun" di ko narin mapigilan na umiyal sakanya.
"Ma i love you too. Ma dati ay galit na galit ako kay papa kaya ko nagawang mag rebelde dahil iyon sa nakita kong pambababae niyo. Ma bakit ganun? siya na nga ang may kasalanan siya pa itong galit saakin?"
"Alam ko iyon anak. Pero pinatawad ko na ang papa mo kahit hindi niya pa aminin saakin ay alam ko ng lahat ng iyan. Kaya kung anuman ang galit mo sakanya ay patawarin mo na siya"
"Opo ma. Sige po una na ako. Ingat po ma." At umalis na ko sakanya.pero tinawag niya ako ulit. Nakita ko na nakaluhod na si mama. Hawak ang kanyang dibdib. Agad akong tumakbo sakanya. Pero huli na ako . Pikit na ang dalawa niyang mata. Sobra sobrang takot ang naramdaman ko . Mahirap kasi baka mawalan na ako ng kakampi sa buhay. Umaasa aoong hindi mangyayari ang kinatatakutan ko.
"Kuya guard!!! Tulong po ! Dalhin po natin si-siya sa pinakamalapit na ospital. " binuhat niya ang mama ko. Nakakuha naman kami agad ng taxi . Ako lang angnkasama ni mama hindi naman pwede iwan ni kuya guard ang trabaho niya.
Pag dating namin ay diniretso na siya agad sa emergency room. Agad ko ring tinawagan si ate. agad din naman itong nakarating.
Makalipas ang 30 minutos ay lumabas andlg doctor at umiling na senyas na wala na si mama. Tumakbo ako agad sa kung nasaan si mama.para akong nawawala sa sarili dahil iyak lang ako ng iyak habang tumatakbo.
Inalog alog ko si mama . Umaasang sa pamamagitan nun ay magigising siya. "Mama , bakit mo ako iniwan agad. Paakyatin pa kita sa stage ma. Tyaka ma pano na ako , kailangan pa kita eh . " naramdaman ko ang pagyakap ni ate saakin."tama na clay , wala na si mama. Tanggapin na natin . Andito naman ako , ako ang magaalaga sayo clay." Kaya naman hinigpitan ko na rin ang pagyakap kay ate.
"Deianne ! Deianne ! " si papa.
" anong ginagawa mo dito?? !! Ikaw ! Ikaw ang dahilan kung bakit namatay ang asawa ko! Umalis ka na dito wala kang karapatan makita siya. Ikaw ang nagdulot sakanya niyan!!"
" pa tama na . Wala pong kasalanan si clsy dito. Siya pa nga ang nagdala kay mama dito sa ospital . "
"Wala akong pakialam ! Umalis ka na at wag ka magpapakita sa burol ng asawa ko. Tandaan mo yan!"
Napagdesisyunan kong umalis nalang. Magang maga ang mata gusto kong magpakalayo layo pero hindi pwede dahil wala ring mangyayari saakin dapat ay isave ko ang natitirang perang iniabot sakin ni mama kanina. Dapat ay mapunta ito sa tama. Kaya naman dumiretso nalang ako sa resto para magsimula ng magtrabaho. Alam na rin naman dun na bago akong empleyado kaya ibinigay na agad nila saakin ang uniform ko. Buti nalang ang schedule ko sa pagpasok ay lagi lang halfday. Balak kong magtrabaho ng 4 hrs . Sa resto at uuwi para dun naman sa bahay ni sir demere maglinis at magluto para narin matulungan ko si manang.
Ang unang pinagawa saakin ng manager ay ang paglilinis ng mga table na natapos ng kainan ng mga customer.
Bumukas ang pinto ng resto at si sir demere ang pumasok. Halatang nataranta ang mga empleyado nito . Ganoon pala siyabka kinatatakutan. Ibang klase talaga ang taong ito. Hinawakan niya ang mga malalaking bintana ng resto tiningnan niya ang dumi . Siguro ay ilang araw na rin na di ito napupunasan.
"Jacob. Sino na ba ang bagong taga linis??"
"Ah sir si clay po. "
"Call her Jacob . "tinawag naman ako ni sir anton.at ng makarating ako at hinawakan ni sir demere ng mahigpit ang isa kong braso at hinila palabas ng resto.
DEMERE'S POV:
alam ko naman kung sino ang bagong taga linis ng resto at yun ay si clay. Gustong gusto kong pahirapan ang isang to dahil sa isang kasalanan na nagawa niya saakin. Hinding hindi ko siya mapapatawad.
"Alam mo bang ayoko ng dadating ako at makakakita ako ng dumi! This is a restaurant clay! Nakakahiya sa mga customers! Ngayon kung hindi mo kaya uma--"
"Nako sir wag niyo po akong paalisin. Pangako po maglilinis po ako ng maayos."
"Then continue now your work clay. There's no room for mistakes here . Strike 1 clay."
CLAY'S POV:
Pagkatapos nun ay nilinis ko ang mga bintana. Kahit gaano pa iyon kalalaki ay tinyaga ko. Pagkatapos ng shift ko ay dumiretso na ko sa bahay. Hinayaan kong si mang ang magluto ng uulamin ni sir demere. Dahil nga walang kasama ang kapatid ni ada sa bahay nila ay umuwi na si ada.
Naglinis nalang ako ulit ng bahay kahit malaki ito ay sinimulan ko sa taas pababa. Natapos ko naman iyon . Bago ako mag aral ay naligo muna ako.
Tinext ko ang isa kong kaklase kung ano ano ang dapat pag aralan kaya naman tinapos ko agad ang pag aaral ko para makakain na rin ako.
Lumabas ako ng kwarto at narinig ko na may kausap si sir. Andito pala si sir jacob. Kaibigan niya kasi ito. Kahit pa isa siyang empleyado ng resto.
"Demere , hindi mo naman siguro dapat pahirapan ng ganun si clay. Sabi mo nga diba wala siyang naalala na kahit ano sa mga naangyari dati."
"Bullshit naman yan jacob . She's the reason why Gabriela died! Why I lose my fiancee " ha?! Ako ?! Kinilabutan ako sa mga narinig ko. Ganun na ba ako kasama dati na nagawa kong pumatay. Pilit kong inaalala kung ano ang nangyari dati.
Napaluhod na lamang ako . Bumalik na lahat ng alaala ko . Pero malabo hindi ko makita ang nangyayari ang alam ko lang ay mabilid kong pinatstakbo ang sasakyan di ko namalayan na isang babae pala ang patawid kaya naman nabunggo ko iti. Pagkatapos nun ay hindi ko na alam kung ano na ang nangyari.
" pero di naman niya siguro sinasadya ang nangyari.kaya hindi mo dapat siya pinapahirapan . Hindi mo rin naman alam sng dahilan kung bakit niya nabundol si gabriela. "
Dapat ko nga bang sabihin sakanya na alam ko na o ipagpatuloy ko lang lahat ng pagkukunwari para narin kahit hindi ko man maibalik ang buhay ng fiance niya dsti ay mapagbayaran ko naman lahat ng ginawa ko sakanya. Siguro nga dapat na itago ko na alam ko na titiisin ko lahat ng hirap at puro magagandang bagay ang ipapakita ko sakanya para mapatawad niya ako kahit onti.
