Courting Kurt

Chapter 13: Usapang Puso..n

Chapter 13: usapang puso..n

Dahan-dahan akong naglakad palabas. Silip dito silip doon. When he was nowhere to be found, nagdiretso na ako papunta sa kitchen.

"Anak ng!" I gasped when i found him sitting in front of the dining table. Tumaas ang kilay niya, tapos nag patuloy na lang sa pagkain.

Tumikhim muna ako.

"Err... G-good.." shet! Ano bang nagyayari saakin.

Tumikhim ako ulit.

"Good morning?" pumilit ako ng ngiti. More like ngiwi siya, actually.

Umangat naman siya ng tingin, nag nod lang tapos nagbalik nanaman sa pagkain.

Wag kayong ano! At least nag nod siya kesa sa hindi ako pinansin. Hm!

Pero teka bigla akong nagutom.

Ang bango niya.. Este ang bango nung pagkain sa harap ko.

Yung pagkain nga kasi!

Oo na. Si Kurt din, pano kasi halatang bagong ligo. Nakakahiya naman umaalingasaw na ata ako.

Pero yung pagkain talaga, nakakagutum. Hindi man lang ba ako aalukin ng kumag na to? :3

"Ah.. Ano pala.." nahihiya kong sabi.. Napatigil naman siya pero hindi parin tumitingin saakin.

"Hm. About last night.." ayun tumingin na! Pero blank yung expression niya, pero yung mata niya parang nagtatanong.. The usual Kurt..

"Sorry.." yumuko ako. Seconds later hindi parin siya sumasagot, tininganan ko ulit siya.

Nakataas ang isang kilay niya.

"So, is that how you say thanks? By saying sorry?" nakataas kilay parin nitong sabi.

"A-ano! Hindi! U-uhmm.. Thank you! Thank you din siyempre! Pero sorry din.." umupo na ako sa harap niya. Nakaka ngalay kaya.

"Kasi nasungitan ata kita kagabi.." feeling ko namumula ako. Shiims

"Ano.. Kasi alam mo naman siguro, hormones you know" Pagpatuloy ko.

He just shrugged. Then

"Is that really necessary to transform to a raging bull whenever your.. Uhm. Yeah. That." sht. He's blushing! Ano ba naman kasi to, unang topic namin ganito pa! Nakakaloka si author!

Pero paano niya nalaman yun? Teka, siguro sa dami ba naman ng babae nito siguro naranasan na niyang maabutan ng Pms ng babae. Nakakaasar bakit ba lagi na lang sumasagi sa isip ko ang mga babae niya. Badtrip.

"I don't know, but most of us, yes. Pero hindi naman raging bull! OA ka naman. Grabe lang talaga ang moodswing namin." sagot ko.

"I see.. I see" sabi nito habang nag-no-nod.

"Now you see" sabi ko na lang wala na akong maisabi eh XD

Tumingin siya ulit saakin. Gaaawd bakit ba ang gwapo ng nilalang ba ito? Pati ako nakoconscious! Nakakaloka!

"But you can't blame us if we.. You know, kung minsan nasasabayan namin yung mood niyo because hindi naman namin alam na.. Yun" teka.. Bakit ba curious na curious itong si Kurt? Don't tell me, gusto na din niya maging babae? NO!

"Why are you curious all of a sudden?" this time ako na ang nagtaas ng kilay.

He shrugged.

"Nakakainis lang yung bigla na lang kayong magsusungit mga babae, tapos irarason niyo 'yaan'."

Did he just rolled his eyes?

Wtf? So it's a debate now? Okay.

Inhale..

"It's because you don't effin understand what we feel everytime na you-know. Ikaw ba naman monthly na, may side effects pa." I crossed my arms then continued.

"Palibhasa kayong mga lalaki, sumasakit lang ang puson niyo kapag--"

Nanlaki ang mata ko sabay takip ng bibig ko. Shit! Grace! Bunganga mo nanaman walang tigil! I'm 100% sure that I'm red as a tomato right now

An evil grin played on his mouth.

"Kapag ano? Ituloy mo" he's smirking. Omg he's enjoying this. Bakit ba tuwang tuwa siya kapag napapahiya ako -_-"

"Nevermind!" I rolled my eyes at him. He just laughed. Omg omg he just laughed!

But when he realized I'm staring at him in awed he stopped laughing at nagbalik sa famous poker niya.

Why is he like that? Hindi ba niya narerealize kung gaano kaganda sa pandinig ang pagtawa niya? Yung ibang tawa nga jan nakakairita sa tenga, pero yung sakanya. Diba? Gwapo pa siya, given na. Tsktsk

He made a 'Pfff' sound and when I looked at him, parang siyang natatae kasi namumula siya, yun pala nagpipigil ng tawa.

"You know what? Para kang si Kuya.." but my voice fades out. I thought kaya ko na. Mahirap pa rin pala. Nakakalungkot pa rin pag naalala ko siya. Parang si Kurt talaga siya eh. The way he laughs at me whenever I got my self humilated. The way he keeps himself from laughing but can't help the "pff" sound. He's also like that.

"Your Kuya? Where is he?" alam kong nakita niya ang ekspresyon sa mukha ko. I can't hide it. And I just regret how the atmosphere suddenly get gloomy.

"He's.. up there." I smiled sadly.

"Oh, I'm sorry.."

"It's okay. It's not your fault." can't hide the bitterness in my voice.

Tumikhim siya.

"Kumain ka na muna tapos ihahatid na kita" he said changing the subject. I'm thankful that he didn't ask anymore.

"I have my car"

"Bakit? Sinabi ko bang ihahatid kita pauwi? Ihahatid lang kita sa labas" he jokingly said.

Mejo tumaas ang kilay ko habang nakatingin sakanya. Seconds later, I found myself laughing at his joke.

Who would've thought that he has this bright side anyway?

"Okay, sabi mo eh" I shrugged. Ngayon ko lang napansin na for two person pala yung nakahain. Aww how sweeeet :) Hahaha

I grinned as I eat the yummy thing in front of me. Yung pagkain :D